Galosce Selvagge - Paolo Conte

Strada… se vuoi li senti passar

Fantasmi di viaggiatori

Dall’instancabile andar

Storia… rosso mattone, si sa

La vita tanto vissuta

La sua eleganza ce l’ha…

La pioggia scenderà

Luce a cristalli sulle nostre città

Nostre città, bagnate fradicie

E più belle che mai…

Il sole apparirà a cavallo, urlando:

«Jamme, funiculì e funiculà»

E brani d’opera

Più forti che mai…

Strada… se vuoi li senti passar…

Sono galosce selvagge

Dall’instancabile andar

La notte si aprirà…

Odore di luna e di pietra avran

Le nostre città…

Vento salato dal mare nel buio correrà…

Camminatori che

Non han mai preso neanche un treno

Che è uno e neanche un tranvai…

…han valutato il selciato e l’eterno via vai…

Strada… se vuoi li senti passar…

Sono galosce selvagge

Dall’instancabile andar

Weg ... als je ze wilt horen passeren

Geesten van reizigers

Van het onvermoeibare gaan

Geschiedenis... steenrood, weet je wel

Het lang geleefde leven

Zijn elegantie heeft het ...

De regen zal naar beneden komen

Kristallen licht op onze steden

Onze steden, drijfnat

En mooier dan ooit...

De zon zal te paard verschijnen, schreeuwend:

"Jamme, funiculà en funiculà"

En operastukken

Sterker dan ooit ...

Road ... als je ze wilt horen passeren ...

Het zijn wilde overschoenen

Van het onvermoeibare gaan

De avond gaat open...

Geur van maan en avran steen

Onze steden...

Zoute wind van de zee in het donker zal lopen ...

wandelaars die

Ze hebben zelfs nooit een trein genomen

Dat is een en niet eens een tram ...

... ze evalueerden de bestrating en het eeuwige komen en gaan ...

Road ... als je ze wilt horen passeren ...

Het zijn wilde overschoenen

Van het onvermoeibare gaan