Elegia - Paolo Conte

Di ruggine

Nerastra, tinta a caldo di caligine

Metropoli

Le tentazioni andavano e venivano

Cosa farò di me?

Guidavo nella notte ferma, immobile

Friabile

Venivo da una valle dove annuvola

Nell’umido

Sentivo sulle spalle un bel solletico

Tu cosa vuoi da me?

Lasciando alla mia infanzia

Ogni ingenuità sensibile

L’amore è uno stregone, un fuoco

Isterico, magnifico

Carezza di una mano che semplifica

Cosa sarà di me?

L’abbraccio adulto in un silenzio

Scenico visibile

L’incendio è la stagione

Delle tenebre bellissime

Avevi fatto in aria un incantesimo

Tu cosa sei per me…

van roest

Zwartachtig, geverfd in de hitte van nevel

Metropolis

Verleidingen kwamen en gingen

Wat zal ik met mezelf doen?

Ik reed in de stille nacht, roerloos

Kruimelig

Ik kwam uit een vallei waar het bewolkt is

in de natte

Ik voelde een lekkere kriebel op mijn schouders

Wat wil je van me?

Laat het over aan mijn kindertijd

Enige verstandige naïviteit

Liefde is een tovenaar, een vuur

Hysterisch, magnifiek

Liefkozing van een hand die vereenvoudigt

Wat zal er van mij worden?

De volwassen omhelzing in stilte

Zichtbaar landschap

Vuur is het seizoen

Mooie duisternis

Je had een spreuk in de lucht gedaan

Wat ben jij voor mij...