The Omen of Lycaon - Ovid's Withering

Upon the shores of the Aegean sea

A wilted King is brought to madness

And with great delerium

He vows to reveal an enigma begot by the gods

«You are defying an oath.

I will see you brought down from your place in this

world

You will fall from the throne

I am God.

I will not be forgotten.»

Nigh, In the darkness of night, a sudden noise awakens Nyctimus from his slumber

In terror, he watches the blade as it parts him again and again

Devoured by doctrine, he’s murdered his son and his name is forever bemired

So it is done.

his lips slowly pursed in a smile

His plan was unbroken;

perfection;

unthinkable

«What have I done?

Deserting my beloved son… A vital accord.»

Approaching his haven enveloped in blood.

he places the offering before him

The Cloud Gatherer turned in disgust

The Omen of Lycaon

'What say you now?

You stand before the judgement of all this is boundless

Admit transgression amidst imperial eyes!

You thought it absolute;

your design to rid of us all.

There is no place for you, cursed Arcadian

Lycaon threatens to beset my honor.

In turn, I’ve slaughtered his 50 sons.

And as a fetid remnant of society, he’s gifted with promise of suffering.'

You will be proved as a mortal.

Can’t you see that I am forever entwined?

Plead benevolence!

For the one who is damned is he who commits heresy!

I am Lycaon, King of Arcadia, and you are my martyr

Blasphemous conspirator!

You are lost in the circle of genocide

'What say you now?

You stand before the judgement of all this is boundless

Admit transgression amidst imperial eyes

You thought it absolute;

your design to rid of us all

There is no place for you, wretched Arcadian scum'

As he turned in contempt.

his limbs altered suddenly

His skin anon crawled into form

His bones melt like glass in this nocturnal forge

'You will embody the truth for eternity.'

Aan de oevers van de Egeïsche zee

Een verwelkte koning wordt tot waanzin gebracht

En met grote delerium

Hij zweert een raadsel te onthullen dat door de goden is verwekt

«Je tart een eed.

Ik zal zien dat je hier van je plek wordt gehaald

wereld-

Je zal van de troon vallen

Ik ben God.

Ik zal niet vergeten worden.»

Nigh, In de duisternis van de nacht wekt een plotseling geluid Nyctimus uit zijn slaap

In angst kijkt hij naar het mes terwijl het hem keer op keer van elkaar scheidt

Verslonden door de leer, heeft hij zijn zoon vermoord en zijn naam is voor altijd bemind

Het is dus gedaan.

zijn lippen tuimelde langzaam in een glimlach

Zijn plan was ongebroken;

perfectie;

ondenkbaar

"Wat heb ik gedaan?

Mijn geliefde zoon in de steek laten... Een essentieel akkoord.»

Zijn toevluchtsoord naderen, gehuld in bloed.

hij plaatst het offer voor zich

De Cloud Gatherer keerde zich walgelijk

Het voorteken van Lycaon

'Wat zeg je nou?

Je staat voor het oordeel van dit alles is grenzeloos

Beken overtreding te midden van keizerlijke ogen!

Je vond het absoluut;

uw ontwerp om van ons allemaal af te komen.

Er is geen plaats voor jou, vervloekte Arcadian

Lycaon dreigt mijn eer te beroven.

Op mijn beurt heb ik zijn 50 zonen afgeslacht.

En als een stinkend overblijfsel van de samenleving is hij begiftigd met de belofte van lijden.'

U zult als sterveling worden bewezen.

Zie je niet dat ik voor altijd verstrengeld ben?

Pleit welwillendheid!

Want degene die verdoemd is, is degene die ketterij pleegt!

Ik ben Lycaon, koning van Arcadia, en jij bent mijn martelaar

Godslasterlijke samenzweerder!

Je bent verdwaald in de cirkel van genocide

'Wat zeg je nou?

Je staat voor het oordeel van dit alles is grenzeloos

Erken overtreding te midden van keizerlijke ogen

Je vond het absoluut;

uw ontwerp om van ons allemaal af te komen

Er is geen plaats voor jou, ellendig Arcadisch uitschot'

Terwijl hij minachting toonde.

zijn ledematen veranderden plotseling

Zijn huid kroop in vorm

Zijn botten smelten als glas in deze nachtelijke smederij

'Je zult de waarheid voor eeuwig belichamen.'