Oedipus Complex - Ovid's Withering

Beautiful moonlit skies are torn asunder, and the king is pulled from sleep

As the rain wildly stabs the earth, his servants storm the room

His eyes widen as he’s revealed the truth

Grave divinity subsides and he is struck with fear

'Mi'lord, the Gods have turned against you!

Oedipus has gone mad!

Laius.

he comes for the throne.'

«He dares declare war on his own?.. After all that I’ve done.

Oh, God,

he wouldn’t.

"

«What is this I see?

Your eyes look upon me in disbelief

I will but honor you, father, by bathing in your blood.

I’ve waited ages for this day

You’re but a stain upon my blade

A wasted breath, not fit to be a sire

Tsk, tsk.

you take far too long to die

I’ve waited and waited.

and finally I’m putting an end to this."

He jumped at the chance to seize his heirloom: The Kingdom of Thebes

Blessed by the passage of his lineage

«You cower in the shadow as you cling to your life evermore;

Now I will rip out your heart

Mother!

I loved you

I am down on my knees

I beg you just take me away from this place

Its all your fault

I am begging you please

Just take me instead, take me in her place"

Beautiful moonlit skies are torn asunder, and the king is forced to weep

As the knife wildly stabs his face, he ponders certain doom

His eyes were flooded as he fell to the floor

He writhed in agony.

without her solace, he can not survive

«Oh, why have you taken my wife?»

«Finally, I see.

My eyes are drowned in disbelief

I did but honor you, father, by bathing in your blood.

I have given everything… and its over now

You were a stain upon my blade.

Oh how I’d forgotten.

the power I’d have.

control of a shattered dominion!»

But disgraced by his heritage.

no longer with reason to live.

«I will end this now.»

The dagger paints a portrait of respite 'cross his throat

A waterfall of red

The only way to halt his suffering

«At last… I've won my friend.

you fell for it.

you fell…»

Prachtige maanverlichte luchten worden verscheurd en de koning wordt uit zijn slaap gehaald

Terwijl de regen wild in de aarde steekt, bestormen zijn dienaren de kamer

Zijn ogen worden groter als hij de waarheid onthult

Ernstige goddelijkheid neemt af en hij wordt met angst geslagen

'Heer, de goden hebben zich tegen u gekeerd!

Oedipus is gek geworden!

Laïus.

hij komt voor de troon.'

«Hij durft in zijn eentje de oorlog te verklaren?.. Na alles wat ik heb gedaan.

Oh God,

hij zou niet.

"

«Wat is dit dat ik zie?

Je ogen kijken me ongelovig aan

Ik zal u slechts eren, vader, door in uw bloed te baden.

Ik heb eeuwen gewacht op deze dag

Je bent slechts een smet op mijn mes

Een verspilde adem, niet geschikt om een ​​vader te zijn

Tsk, ts.

het duurt veel te lang om te sterven

Ik heb gewacht en gewacht.

en tot slot maak ik hier een einde aan."

Hij greep de kans aan om zijn erfstuk te grijpen: The Kingdom of Thebe

Gezegend door de passage van zijn afstamming

«Je kruipt in de schaduw terwijl je je voor altijd aan je leven vastklampt;

Nu zal ik je hart eruit rukken

Moeder!

Ik hield van je

Ik zit op mijn knieën

Ik smeek je, haal me gewoon weg van deze plek

Het is allemaal jouw schuld

Ik smeek je alsjeblieft

Neem mij in plaats daarvan, neem mij in haar plaats"

Prachtige maanverlichte luchten worden verscheurd en de koning wordt gedwongen te huilen

Terwijl het mes wild in zijn gezicht steekt, denkt hij na over een bepaald onheil

Zijn ogen stonden vol toen hij op de grond viel

Hij kronkelde van pijn.

zonder haar troost kan hij niet overleven

"O, waarom heb je mijn vrouw meegenomen?"

«Eindelijk, ik zie het.

Mijn ogen zijn verdronken in ongeloof

Ik heb u slechts geëerd, vader, door in uw bloed te baden.

Ik heb alles gegeven... en het is nu voorbij

Je was een smet op mijn mes.

Oh wat was ik het vergeten.

de kracht die ik zou hebben.

controle over een verbrijzelde heerschappij!»

Maar onteerd door zijn afkomst.

niet langer met reden om te leven.

"Ik zal dit nu beëindigen."

De dolk schildert een portret van uitstel 'kruis zijn keel'

Een waterval van rood

De enige manier om zijn lijden een halt toe te roepen

«Eindelijk... heb ik mijn vriend gewonnen.

je viel ervoor.

jij viel…"