Anders - Ost+Front

Sie liebt den kleinen Prinzen nie zu sehr

Er rennt im Käfig unruhig hin und her

Will endlich zu den anderen Kindern

Sie sollen seine Leiden lindern

Dem Königssohn das Blut gefriert

Die Kinder sind degeneriert

Entartet, unrein, geisteskrank

So eilt er auf zum Waffenschrank

Anders

Ich bin Anders

Nicht lebenswerte Ungerechtigkeit

Ein Sturmgewehr hat immer für mich Zeit

69 Freunde nenn ich mein

Am Abend will ich doch alleine sein

Gut getarnt stech ich in See

Beeil mich, denn bald taut der Schnee

Sie wissen nichts von ihrem Glück

Ich schicke sie ins Licht zurück

Anders

Ich bin

Anders

Anders

Ja, ich bin

Anders

Hårde tider har vi døyet

Ble til sist forstøtt;

Men i verste nød blåøyet

Frihet ble oss født

Anders

Ich bin

Anders

Ja, ich bin

Anders

Ze houdt nooit teveel van de kleine prins

Hij rent onrustig heen en weer in de kooi

Wil eindelijk naar de andere kinderen

Ze zouden zijn lijden moeten verlichten

Het bloed van de koningszoon bevriest

De kinderen zijn gedegenereerd

Gedegenereerd, onzuiver, krankzinnig

Dus haast hij zich naar de wapenkast

Verschillend

ik ben anders

Onleefbaar onrecht

Een aanvalsgeweer heeft altijd tijd voor mij

Ik noem 69 vrienden de mijne

's Avonds wil ik alleen zijn

Goed gecamoufleerd, zeil ik

Haast je, want de sneeuw zal snel smelten

Ze weten niet hoeveel geluk ze hebben

Ik stuur haar terug naar het licht

Verschillend

ik ben

Verschillend

Verschillend

Ja dat ben ik

Verschillend

Hårde tider har vi døyet

Ble til sist forstøtt;

Mannen i verste nød blåøyet

Frihet ble oss født

Verschillend

ik ben

Verschillend

Ja dat ben ik

Verschillend