No Te Apures Carablanca - Orquesta de Armando Pontier, Julio Sosa, Armando Pontier

No te apures, Carablanca

Que aquí arriba del pescante

Mientras ando traqueteando

Voy soñando con su amor…

No te apures, Carablanca…

Que no tengo quién me espere…

Nadie extraña mi retardo

Para mí siempre es temprano

Para llegar

No te apures, Carablanca…

Que al llegar me quedo solo…

Y la noche va cayendo

Y en sus sombras los recuerdos

Lastiman más

Me achica el corazón

Salir del corralón

Porque me sé perdido

Me tienta la ilusión

Que ofrece el bodegón

En su copa de olvido

Caña en la pena…

Llama que me abrasa

Mal que no remedia

Pena que se agranda

Siempre es lo mismo…

Voy para olvidarla

Y entre caña y caña

La recuerdo más

Maak je geen zorgen, Whiteface

dat hier boven de doos

terwijl ik aan het ratelen ben

Ik droom van je liefde...

Maak je geen zorgen, Whiteface...

Dat ik niemand heb die op me wacht...

Niemand mist mijn retard

Voor mij is het altijd vroeg

Bereiken

Maak je geen zorgen, Whiteface...

Dat als ik aankom, ik alleen word gelaten...

En de nacht valt

En in zijn schaduw de herinneringen

meer pijn doen

mijn hart krimpt

ga uit de kraal

omdat ik weet verloren

Ik word verleid door de illusie

Wat biedt de bodegon?

In zijn kopje van vergetelheid

Riet in verdriet...

vlam die me verbrandt

slecht dat niet te verhelpen

jammer dat groeit

Het is altijd hetzelfde…

Ik ga haar vergeten

En tussen riet en riet

Ik herinner me haar meer