Tre uomini - Ornella Vanoni

Venne uno su da me con più rose di un fioraio

Con un micio di peluche e gli orecchini di corallo

Mi ha parlato dei suoi viaggi, di miraggi in cartolina

Mi ha mostrato l’orologio, mi ha chiamata «sua regina»

Mi ha trovata così assente che nel cuore mi toccò

Ma non mi negava niente, per paura ho detto no

E il secondo mi arrivò da chissà quale osteria

Con un vino così amaro che l’avrei sputato via

Ha indagato il mio passato, ha annusato la mia cena

Ha pulito bene il piatto, mi ha chiamata «bella e bona»

Mi ha trovata così assente che il mio cuore soffocò

Ma non sapeva dare niente, per paura ho detto no

Ed il terzo mi arrivò come chi viene dal niente

Non mi ha regalato niente ma domande non ne fa

So il suo nome, solo questo, ma capisco cosa vuole

Si è disteso sul mio letto e mi ha detto: «Vieni, amore»

Piano piano è entrato e prima che potessi dire no

Si è installato nel mio cuore, mio signore, ubbidirò

Eén kwam naar me toe met meer rozen dan een bloemist

Met een pluche kat en koraal oorbellen

Hij vertelde me over zijn reizen, over luchtspiegelingen op ansichtkaarten

Hij liet me het horloge zien, hij noemde me "zijn koningin"

Hij vond me zo afwezig dat hij me in het hart raakte

Maar hij ontkende me niets, uit angst zei ik nee

En de tweede kwam naar mij van wie weet uit welke taverne

Met een wijn zo bitter dat ik hem zou hebben uitgespuugd

Hij onderzocht mijn verleden, rook mijn avondeten

Ze maakte het bord goed schoon, ze noemde me "leuk en goed"

Hij vond me zo afwezig dat mijn hart stikte

Maar hij wist niet hoe hij iets moest geven, uit angst zei ik nee

En de derde kwam naar me toe als iemand die uit het niets komt

Hij heeft me niets gegeven, maar hij stelt geen vragen

Ik ken zijn naam, alleen dat, maar ik begrijp wat hij wil

Hij ging op mijn bed liggen en zei: "Kom liefje"

Langzaam liep hij naar binnen en voordat ik nee kon zeggen

Het heeft zich in mijn hart gevestigd, mijn heer, ik zal gehoorzamen