Lupa - Ornella Vanoni

La città s’accende

Naufraghiamo in questo buio trasparente

Prego Dio che l’unica dispersa non sia io

Che esista un altro vuoto uguale al mio

Lascio il fair play nella mia tana nuda

Seguo la scia dei bar come una lupa

Cerco uno sguardo, un’anima, un richiamo

Che giri fuori orario, come uno sguardo umano

Che ha fame d’aria e che mi mangerà

Ma giura che ci sei, nella notte che va via

Il tuo cielo senza stelle è casa mia

Va la tua lingua sulle mie ferite

Con i sapori e le bugie delle nostre vite

Faremo un brindisi

Seguirò le impronte che hai lasciato

Segnali e sogni che aspettano in agguato

Per affilarsi le unghie un’altra volta

Su queste notti lunghe con la memoria corta

Sui fianchi larghi di una breve eternità

Poi siamo lì, con gli occhi dentro gli occhi

Il mio bicchiere voglio solo che trabocchi

Sento il calore del tuo fiato sul mio cuore

Che non grida più

Lupa, sarebbe bello se fossi tu

Ma giura che ci sei, nella notte che va via

Il tuo cielo senza stelle è casa mia

Va la tua lingua sulle mie ferite

Con i sapori e le bugie delle nostre vite

Faremo un brindisi

De stad licht op

We hebben schipbreuk geleden in deze transparante duisternis

Ik bid tot God dat ik niet de enige ben die ontbreekt

Dat er nog een leegte is zoals de mijne

Ik laat fair play achter in mijn kale hol

Ik volg het spoor van de tralies als een wolvin

Ik ben op zoek naar een blik, een ziel, een oproep

Buiten de uren draaien, als een menselijke blik

Wie heeft honger naar lucht en eet mij op

Maar zweer dat je er bent, in de nacht die weggaat

Jouw sterrenloze hemel is mijn thuis

Ga met je tong over mijn wonden

Met de smaken en leugens van ons leven

We gaan toasten

Ik zal de voetafdrukken volgen die je hebt achtergelaten

Tekenen en dromen wachten in hinderlaag

Om je nagels nog een keer te slijpen

Op deze lange nachten met een kort geheugen

Op de brede heupen van een korte eeuwigheid

Dan zijn we daar, met ogen in ogen

Ik wil gewoon dat mijn glas overloopt

Ik voel de warmte van je adem in mijn hart

Dat schreeuwt niet meer

Lupa, het zou leuk zijn als jij het was

Maar zweer dat je er bent, in de nacht die weggaat

Jouw sterrenloze hemel is mijn thuis

Ga met je tong over mijn wonden

Met de smaken en leugens van ons leven

We gaan toasten