La mia pazzia - Ornella Vanoni

Uomo troppo intelligente

Metà re e metà niente

Coltivava la mia mente

Alla libertà

Una notte si parlava

La seconda si ascoltava

Finché ci si ubriacava

Di felicità

M’ha insegnato lui la mia pazzia

Questa straordinaria malattia

Che ora non mi lascia mai

Schiavo della fantasia

Ogni tanto andava via

Ma tornava a casa mia

E restava un po'

E lì si ricominciava

Follemente ci si amava

Quel che in mente gli passava

Proprio non lo so

M’ha insegnato lui la mia pazzia

Questa straordinaria malattia

Che ora non mi lascia mai

Ma una sera se ne andò

E mai più da me tornò

Dove vive non lo so

Non ci penso più

Ora ho un altro uomo anch’io

Fatto a immagine di Dio

Più noioso di mio zio

E mi sento giù

M’ha insegnato lui la mia pazzia

Questa straordinaria malattia

Che ora non mi lascia mai

Uomo troppo intelligente

Metà re e metà niente

Ha lasciato la mia mente

Senza libertà

Te slimme man

Half koning en half niets

Hij cultiveerde mijn geest

naar vrijheid

Op een avond waren we aan het praten

De tweede is beluisterd

Tot je dronken werd

Van geluk

Hij leerde me mijn waanzin

Deze buitengewone ziekte

Die me nu nooit meer verlaat

Slaaf van de verbeelding

Af en toe ging hij weg

Maar hij keerde terug naar mijn huis

En er bleef een tijdje

En daar begon het weer

We hielden waanzinnig veel van elkaar

Wat er door zijn hoofd ging, ging door

Ik weet het niet echt

Hij leerde me mijn waanzin

Deze buitengewone ziekte

Die me nu nooit meer verlaat

Maar op een avond ging hij weg

En hij kwam nooit meer bij me terug

Waar hij woont weet ik niet

Ik denk er niet meer aan

Nu heb ik ook een andere man

Gemaakt naar het beeld van God

Saaier dan mijn oom

En ik voel me down

Hij leerde me mijn waanzin

Deze buitengewone ziekte

Die me nu nooit meer verlaat

Te slimme man

Half koning en half niets

Het verliet mijn gedachten

zonder vrijheid