Il ragazzo dell'angolo - Ornella Vanoni

Questa finestra del quinto piano

Dà proprio giù nella strada

Passa la gente indifferente

Che non si accorge di niente

Neanche di lui, di quel ragazzo che sta lì sull’angolo

Sta sempre lì appoggiato per stare su

E qualche volta scivola e rimane lì

Con gli occhi persi a chiedere: «Cosa farò?»

E tutti i giorni, tornando a casa, dalla finestra lo vedo

Poi una sera lui guarda in alto e mi fa un gesto d’amico

Ed io con la mano… una specie di ciao

Quel gesto del ragazzo lì sull’angolo

È un ponte tra due barche sole nel mare

È bello dirsi ciao senza conoscersi

È un modo per capirsi forse di più

Poi di colpo non c'è più

Non c'è neanche il giorno dopo

Il suo ciao non c'è più

E mi manca un gesto che somiglia al mio

Ora mi chiedo se non potevo almeno scendere giù

Ora mi chiedo se non potevo fare qualcosa di più

Di un gesto, di un ciao

Di un piccolo ciao

Una specie di ciao

Dit raam op de vijfde verdieping

Het ziet er zo uit op straat

Onverschillige mensen komen voorbij

Wie merkt er niets van

Zelfs hij niet, die jongen die daar op de hoek is

Het leunt daar altijd om overeind te blijven

En soms glijdt het weg en blijft het daar

Met verloren ogen vragend: "Wat zal ik doen?"

En elke dag, als ik thuiskom, zie ik het vanuit het raam

Op een avond kijkt hij op en maakt een vriendelijk gebaar naar mij

En ik met mijn hand ... een soort hallo

Dat gebaar van de jongen daar op de hoek

Het is een brug tussen twee boten alleen in de zee

Het is leuk om hallo te zeggen zonder elkaar te kennen

Het is een manier om elkaar misschien meer te begrijpen

Dan is het ineens weg

Er is niet eens de volgende dag

Zijn hallo is weg

En ik mis een gebaar dat op het mijne lijkt

Nu vraag ik me af of ik niet op zijn minst naar beneden zou kunnen komen

Nu vraag ik me af of ik niet iets meer zou kunnen doen

Van een gebaar, van een hallo

Zeg een beetje hallo

soort van hallo