Il Milano-Roma - Ornella Vanoni

Così non sei venuto

Diciamo che non è andata secondo i miei piani

Però la mia delusione è un fatto, un fatto certo

E io non mi diverto

Si sale a Milano, stanchezza e giornali alla mano

Qualcosa si sogna, ma prima che sia campagna

Il sonno passa, rimane un’emozione intatta

E ricomincerei, se tu volessi ancora, per mia necessità

Perché dei fatti miei rispondo io, perché sei l’uomo mio

Stazione di Piacenza, un prete che mi sta di fronte

Osserva che il ponte sul Po è una magnificenza

E parla, parla molto, ma io non l’ascolto

E Roma è lontana e il mio bilancio è una frana

Intanto che il mondo là fuori dà sfogo agli umori

Di un altro giorno, rimane un’emozione intatta

E ricomincerei, se tu volessi ancora, per mia necessità

Perché dei fatti miei rispondo io, perché sei l’uomo mio

…per mia necessità

Perché dei fatti miei rispondo io, perché sei l’uomo mio

Dus je kwam niet

Laten we zeggen dat het niet volgens mijn plannen ging

Maar mijn teleurstelling is een feit, een zeker feit

En ik geniet er niet van

We gaan naar Milaan, vermoeidheid en kranten in de hand

Iets droomt, maar voordat het platteland is

Slaap gaat voorbij, een emotie blijft intact

En ik zou opnieuw beginnen, als je opnieuw wilde, uit mijn noodzaak

Omdat ik mijn eigen zaken beantwoord, omdat jij mijn man bent

Piacenza station, een priester die voor me staat

Merk op dat de brug over de Po een pracht is

En hij praat, hij praat veel, maar ik luister niet naar hem

En Rome is ver weg en mijn budget is een aardverschuiving

Ondertussen geeft de wereld daar lucht aan stemmingen

Van een andere dag blijft een emotie intact

En ik zou opnieuw beginnen, als je opnieuw wilde, uit mijn noodzaak

Omdat ik mijn eigen zaken beantwoord, omdat jij mijn man bent

... Uit mijn noodzaak

Omdat ik mijn eigen zaken beantwoord, omdat jij mijn man bent