Favola - Ornella Vanoni

Sognai per me un mondo con te

Un facile sogno che forse non c'è

Pensai che tu non fossi più tu

Avessi i pensieri che non trovo più

Amai in te un re che non c'è

E solo la mente mi disse chi è

Scoprii che tu, coi tuoi occhi blu

Parevi una stella caduta quaggiù

Cantai perché cantassi con me

E il canto era dolce, cantato da te

Scherzai perché ridessi di me

E un caldo sorriso sgorgasse da te

Parlai di te, parlando con me

Al mondo discorso più bello non c'è

Scoprii che tu, coi tuoi occhi blu

Parevi una stella caduta quaggiù

Infine tu tornasti lassù

E non ho più visto quei tuoi occhi blu

Rimase a me un mucchio di «se»:

«Se avesse», «se fosse», «se disse», «se c'è»

Amai, cantai, pensai e pregai

E adesso ho soltanto un ricordo oramai

Scoprii, sognai, parlai tra di me

Di un mondo, di un tempo, di un re che non c'è

Ik droomde van een wereld met jou voor mij

Een gemakkelijke droom die misschien niet bestaat

Ik dacht dat je jezelf niet meer was

Ik had gedachten die ik niet meer vind

Ik hield in jou van een koning die er niet is

En alleen mijn verstand vertelde me wie hij is

Ik vond dat jij, met je blauwe ogen

Je ziet eruit als een gevallen ster hier beneden

Ik zong om met mij te zingen

En het lied was lief, gezongen door jou

Ik maakte grapjes om me uit te lachen

En er kwam een ​​warme glimlach van je

Ik sprak over jou, praatte met mij

Er is geen mooiere toespraak in de wereld

Ik vond dat jij, met je blauwe ogen

Je ziet eruit als een gevallen ster hier beneden

Eindelijk ging je terug naar boven

En ik heb die blauwe ogen van je niet meer gezien

Ik bleef achter met veel "als":

"Als hij had", "als hij was", "als hij zei", "als die er is"

Ik heb liefgehad, gezongen, gedacht en gebeden

En nu heb ik nu maar één herinnering

Ik ontdekte, ik droomde, ik sprak tegen mezelf

Van een wereld, van een tijd, van een koning die niet bestaat