Ayşen - Orhan Gencebay

İklimler çileme çare bulmuyor

Mevsimler halimi sormuyor Ayşen…

Sakiler derdime derman olmuyor

Şarkılar yaramı sarmıyor Ayşen…

İlkbahar, yaz derken hazanım soldu

Murada ermeden miyadım doldu

Kalb gözüm, ellere bakar kör oldu

Senden başkasını görmüyor Ayşen…

Hasretin tüketti bütün varımı

Seraba döndürdü hülyalarımı

Ne kadar süslesen rüyalarımı

Sabahlar hayıra yormuyor Ayşen…

Ağlarsan, matemin yağar geceme

Gülersen, mehtabın doğar geceme

Lale devri geldi gönül bahçeme

Senden gayri çiçek girmiyor Ayşen…

Kapattın gönlümün sevinç yönünü

Ümidim görmüyor sensiz önünü

Takvimler bilmiyor dönüş gününü

Saatler vuslatı vurmuyor, Ayşen…

Feleğe isyanım arttı gitgide

Gençliğim su gibi aktı gitti de

Ömrümü ellere sebil etti de

Bana bir damlanı vermiyor Ayşen…

Ardından çilemem, çağlamam diye

Yas tutup karalar bağlamam diye

Kaç kez and içtiler ağlamam diye

Gözlerim sözünde durmuyor Ayşen…

Ey alev yanaklım, volkan dudaklım

Ne bir yalanım var, ne gizlim, ne de saklım

Her şeye erdi de zavallı aklım

Seni unutmaya ermiyor Ayşen…

Dostlarım namıma Ferhat dese de

Ruhum aşk elinden imdat dese de

Kör şeytan resmini yırt at dese de

Ellerim bir türlü varmıyor Ayşen

De klimaten vinden geen remedie voor de ellende

Seizoenen vragen niet naar mijn toestand Ayşen...

Sakkiler lost mijn probleem niet op.

Liedjes genezen mijn wond niet Ayşen...

Toen ik lente en zomer zei, vervaagde mijn hazan

Voordat ik sterf, is mijn leven vol

Mijn hart is blind als ik naar handen kijk

Ayşen ziet niemand anders dan jij...

Jouw verlangen heeft mijn hele bestaan ​​verteerd

Veranderde mijn dromen in een luchtspiegeling

Hoeveel versier je mijn dromen

De ochtenden worden niet moe van het goede, Ayşen...

Als je huilt, zul je rouwen om mijn nacht

Als je lacht, zal je maan opkomen in mijn nacht

De tijd van tulpen is aangebroken in mijn harttuin

Geen bloemen behalve jij, Ayşen.

Je sloot de vreugdekant van mijn hart

Mijn hoop ziet je weg niet zonder jou

Kalenders kennen de dag van terugkeer niet

Uren raken de vuslat niet, Ayşen...

Mijn opstand tegen het lot nam toe.

Mijn jeugd stroomde als water

Hij gaf mijn leven aan jouw handen

Ayşen, ze geeft me geen druppel...

Zodat ik niet kan huilen en huilen achteraf

Zodat ik niet zal rouwen en krabbelen

Hoe vaak hebben ze gezworen dat ik niet zou huilen?

Mijn ogen houden hun woord niet Aysen...

O mijn vlammende wangen, mijn vulkanische lippen

Ik heb geen leugen, noch een geheim, noch verberg ik

Het is allemaal voorbij, maar mijn arme geest

Ze mag je niet vergeten Ayşen...

Zelfs als mijn vrienden me Ferhat noemen

Zelfs als mijn ziel om hulp roept uit de hand van liefde

Ook al staat er verscheur het plaatje van de blinde demon

Mijn handen kunnen Aysen niet bereiken