Saw - Orbit Culture

The price of existence

Our stagnant bodies bound

In a time of the living

And nothing’s what it’s been

I have drowned in this vague world

We pretend, but the madness always on deep

Inside our sleeping state, where our black thoughts thrive

I can’t be, the only one

That sees this, that feels the fumes from the motors

Delusions starts to eat the world as we know it

Can we ever change ourselves, the strange?

And in myself I feel that I’m always outside the reality

And inside my fragile me lies the truth concealed

Hidden deep down in me

Failure of resistance

Welcome, the wave of rage

So far in the distance

But so close in our blood and veins

I’ll fight this sentence

Nothing’s real inside this scope

I’ll fight my condition

Nothing will ever break or harm, us strange

Strange

We’re hiding the knifes, scared of what we’ll meet

And in myself I feel that I’m always outside the reality

And inside my fragile me lies the truth concealed.

Hidden deep down in me

We’ll face them all

We’ll face them all

We’ll take it all

We’ll take it all

How can I be so afraid of living?

We’re the ghosts of this world

I’m tired of this mess

I’m tired of thoughts eating myself from the inside out

I’ve waited so long and the only thing I know

No matter how hard I try, I’ll never be free

But nothing seems to ever unfold

At least my sight calms somewhat

I’m living this curse and I don’t know what to feel inside me now

The filth, the black has almost swallowed me

In a time, where the compulsions have start to feast

I’ve been drowned by the sickness that’s controlling me

In a time where no-one seems to care one bit

I can’t be, the only one

That sees this, that feels the fumes from the motors

Delusions starts to eat the world as we know it

Can we ever change ourselves, the strange?

Strange

We’re hiding the knifes, scared of what we’ll meet

De prijs van het bestaan

Onze stilstaande lichamen gebonden

In een tijd van leven

En niets is wat het is geweest

Ik ben verdronken in deze vage wereld

We doen alsof, maar de waanzin zit altijd diep

In onze slaapstaat, waar onze zwarte gedachten gedijen

Ik kan niet zijn, de enige

Dat ziet dit, dat voelt de dampen van de motoren

Waanideeën beginnen de wereld op te eten zoals we die kennen

Kunnen we ooit onszelf veranderen, het vreemde?

En in mezelf voel ik dat ik altijd buiten de realiteit sta

En in mijn fragiele ik ligt de waarheid verborgen

Diep verborgen in mij

Falen van weerstand

Welkom, de golf van woede

Tot zover in de verte

Maar zo dichtbij in ons bloed en aderen

Ik zal vechten tegen deze zin

Niets is echt binnen dit bereik

Ik vecht tegen mijn conditie

Niets zal ooit breken of schaden, ons vreemd

Vreemd

We verbergen de messen, bang voor wat we zullen ontmoeten

En in mezelf voel ik dat ik altijd buiten de realiteit sta

En in mijn fragiele ik ligt de waarheid verborgen.

Diep verborgen in mij

We zullen ze allemaal tegenkomen

We zullen ze allemaal tegenkomen

We nemen het allemaal aan

We nemen het allemaal aan

Hoe kan ik zo bang zijn om te leven?

Wij zijn de geesten van deze wereld

Ik ben deze rotzooi zat

Ik ben moe van gedachten die mezelf van binnenuit opeten

Ik heb zo lang gewacht en het enige wat ik weet

Hoe hard ik ook mijn best doe, ik zal nooit vrij zijn

Maar niets lijkt zich ooit te ontvouwen

Mijn zicht kalmeert tenminste een beetje

Ik leef deze vloek en ik weet niet wat ik nu in mij moet voelen

Het vuil, het zwart heeft me bijna opgeslokt

In een tijd waarin de dwanghandelingen beginnen te feesten

Ik ben verdronken door de ziekte die me beheerst

In een tijd waarin het niemand iets kan schelen

Ik kan niet zijn, de enige

Dat ziet dit, dat voelt de dampen van de motoren

Waanideeën beginnen de wereld op te eten zoals we die kennen

Kunnen we ooit onszelf veranderen, het vreemde?

Vreemd

We verbergen de messen, bang voor wat we zullen ontmoeten