Redfog - Orbit Culture

In dust, I crave.

Only fogs of shame

I can’t reveal what I’ve seen

This place is even darker and I’m only insane

I’ll remember you

The bloodstains on my hands speak of

Only about the killings, but of not what I have in me

Falling through ashes to hell

The light in me is fading

No second thoughts now

My blackened heart is leaking

I’m blowing the fires in hell

The words in rust are fading

No second thoughts now

My blackened heart is empty

I’m fueling the fires in hell

In hell

Embrace the conclusion

I’ll never be set free ever again

In dust, I crave.

Only pillars in game

I can’t speak of, of what I’ve seen

This hell is even darker and I’m only deranged

I’ll remember death

The bloodstains on my hands speak of

Only about the victims, but of not who I have in me

In me

Falling through ashes to hell

The light in me is fading

No second thoughts now

My blackened heart is leaking

I’m blowing the fires in hell

The words in rust are fading

No second thoughts now

My blackened heart is empty

I’m fueling the fires in hell

In hell

Embrace the conclusion

I’ll never be set free ever again

Break the chains

I’ve been living too long under the sea

In the dark

Now that I’m free

This concrete box will be waiting for me

But my cell is me

Showcase, the conquer of my freedom

This killer you think you caught lightly

This man does not break easy, because he never existed

Because he never existed

I’ve killed for the chance to save myself

For the chance of breathing slowly

If you only can look closely

It changes a man

In pain, I’ve witnessed their dismay

I’ve started to decay

But the thing in me has whispered

There is no-one inside but me

In stof verlang ik ernaar.

Alleen mist van schaamte

Ik kan niet onthullen wat ik heb gezien

Deze plek is nog donkerder en ik ben alleen maar gek

Ik zal je herinneren

De bloedvlekken op mijn handen spreken van

Alleen over de moorden, maar niet over wat ik in me heb

Door de as naar de hel vallen

Het licht in mij vervaagt

Geen tweede gedachten nu

Mijn zwartgeblakerde hart lekt

Ik blies de vuren in de hel

De woorden in roest vervagen

Geen tweede gedachten nu

Mijn zwartgeblakerde hart is leeg

Ik stook de vuren in de hel aan

In de hel

Omarm de conclusie

Ik zal nooit meer worden vrijgelaten

In stof verlang ik ernaar.

Alleen pilaren in het spel

Ik kan niet spreken over wat ik heb gezien

Deze hel is nog donkerder en ik ben alleen maar gestoord

Ik zal de dood herinneren

De bloedvlekken op mijn handen spreken van

Alleen over de slachtoffers, maar niet over wie ik in me heb

In mij

Door de as naar de hel vallen

Het licht in mij vervaagt

Geen tweede gedachten nu

Mijn zwartgeblakerde hart lekt

Ik blies de vuren in de hel

De woorden in roest vervagen

Geen tweede gedachten nu

Mijn zwartgeblakerde hart is leeg

Ik stook de vuren in de hel aan

In de hel

Omarm de conclusie

Ik zal nooit meer worden vrijgelaten

Breek de kettingen

Ik heb te lang onder de zee geleefd

In het donker

Nu ik vrij ben

Deze betonnen doos wacht op mij

Maar mijn cel ben ik

Showcase, de verovering van mijn vrijheid

Deze moordenaar denk je dat je licht gepakt hebt

Deze man breekt niet gemakkelijk, want hij heeft nooit bestaan

Omdat hij nooit heeft bestaan

Ik heb gedood voor de kans om mezelf te redden

Voor de kans om langzaam te ademen

Als je maar goed kunt kijken

Het verandert een man

Met pijn ben ik getuige geweest van hun ontzetting

Ik ben begonnen te rotten

Maar het ding in mij heeft gefluisterd

Er is niemand binnen behalve ik