Rebirth - Orbit Culture

My son, it's time to leave this world

It's time to leave the daylight stream

It's time to feel this rain

Through the fire hail

This is all I have to say

This is all that's left of me

In this shell, I've lived through hell

Walking icy plains

I cannot take what this world gave me

I cannot live through this hell

I cannot take this life that I've been given

I've always sung the words and songs of death

I didn't let you go

I'd never let you go so far from my heart

(But the clock is ticking)

I didn't let you go

I'd never let you go so far from my heart

You'll see

You'll see

I've walked through these halls

But I cannot see through it all

I've lost control

Forgiveness perfected, somewhat, something

But never far from home

Maybe you'll see, maybe you'll see

I've lived my life in escape from the sun

Living life dead

I didn't let you go

I'd never let you go so far from my heart

(But the clock is ticking)

I didn't let you go

I'd never let you go so far from my heart

Pain in silence sets free chaos

The tears from this heart

The mind locked in shock

The rising of seas at last

The real-life succumb

The new seed is done

This new dark is born once more

Put the bullet through my head and silence this hell

'Cause the fire ain't alive, set me free

Put the bullet through my head and make me feel alive

Pray for brighter days

The black shores awaiting

Onboard this grave-bound train

A sip from the ocean

Take this life, God, I don't need it

Full of thoughts, the ugly needs

Give me oceans, waves in motion

Nothingness is always part of me

In the head, rewinding thoughts of death

In the head, reliving daily death

Mijn zoon, het is tijd om deze wereld te verlaten

Het is tijd om de daglichtstroom te verlaten

Het is tijd om deze regen te voelen

Door het vuur hagel

Dit is alles wat ik te zeggen heb

Dit is alles wat er nog van me over is

In deze schelp heb ik door een hel geleefd

Wandelen over ijzige vlaktes

Ik kan niet nemen wat deze wereld me gaf

Ik kan niet door deze hel leven

Ik kan dit leven dat mij is gegeven niet nemen

Ik heb altijd de woorden en liederen van de dood gezongen

Ik heb je niet laten gaan

Ik zou je nooit zo ver van mijn hart laten gaan

(Maar de klok tikt door)

Ik heb je niet laten gaan

Ik zou je nooit zo ver van mijn hart laten gaan

Je zult het zien

Je zult het zien

Ik ben door deze gangen gelopen

Maar ik kan niet alles doorzien

Ik ben de controle kwijt

Vergeving geperfectioneerd, enigszins, iets

Maar nooit ver van huis

Misschien zie je, misschien zie je

Ik heb mijn leven geleefd in ontsnapping aan de zon

Levend leven dood

Ik heb je niet laten gaan

Ik zou je nooit zo ver van mijn hart laten gaan

(Maar de klok tikt door)

Ik heb je niet laten gaan

Ik zou je nooit zo ver van mijn hart laten gaan

Pijn in stilte maakt chaos vrij

De tranen van dit hart

De geest opgesloten in shock

Eindelijk de opkomst van de zeeën

Het echte leven bezwijkt

Het nieuwe zaad is klaar

Dit nieuwe duister is weer geboren

Schiet de kogel door mijn hoofd en breng deze hel tot zwijgen

Want het vuur leeft niet, laat me vrij

Schiet de kogel door mijn hoofd en laat me voelen dat ik leef

Bid voor mooiere dagen

De zwarte kusten in afwachting

Aan boord van deze grafgebonden trein

Een slokje van de oceaan

Neem dit leven, God, ik heb het niet nodig

Vol gedachten, de lelijke behoeften

Geef me oceanen, golven in beweging

Niets is altijd een deel van mij

In het hoofd, gedachten aan de dood terugspoelen

In het hoofd, de dagelijkse dood herbeleven