Idaho - Open Mike Eagle

Maybe we should’ve stayed, where we was

We hopped in thinking it was a game, and it was

We made it then celebrated post-game, but the buzz

My hindsight’s blurry it’s looking grey, with a fuzz

Trying to muster all the foresight I can use, for the road

Cause out here ain’t no streetlights I can view, where we go

This was supposed to be the desert I’m confused, cause it’s cold

Seeking what sunlight reflecting off the moon, could expose

Took two, for the road

Drank three, in the zone

Drank four, to the dome

Couple hits from the bowl hit the road

But maybe we should’ve stayed, where we was

We hopped in thinking it never rains, but it does

And this is the loneliest stretch of road, we done seen

Two hundred miles to go and not a pole, in between

Don’t roll, don’t careen

Two hands, on the wheel keep control

I don’t know if I’m speeding or going slow, in a dream

Slidin' in the shimmership, hidden by the riverbank

Hovering over the desert running out of real estate

Giant silver snake, grinding trying to hit the breaks, big mistake

Just trying to stay awake on the interstate

I can’t touch the bottom but I’m floating hella deep

I had a co-pilot but they fucking fell asleep

You’re supposed to be another set of motherfucking eyes

You shared your entertaining thoughts but now I’m stuck with mine

Damn near fucking blind, don’t know why you trust me to drive

I guess cause everytime you trust, we survive, but it’s time

Is a motherfucking gamble

Eventually lady luck will call and say she cancels

You betting on my confidence when I was extra high, now I’m extra high

We’ll pull over just to rest my eyes

And the only thing, fueling me is that I’m scared to die

And I’m scared for you cause you could die and never said goodbye

Why you trust me so?

Why’d you let me lead

When I don’t know where I’m going and I speed?

And this vehicle’s the jankiest

Feel this coffee ruining my stomach and my pancreas

Sounds make me the angriest

So foggy the words, seem to be turning different languages I

Maybe we should’ve stayed, where we was

This is the loneliest planet I’ve ever seen

And I am in no state to try to fly, this machine

I don’t know this terrain

All my instruments are twisted all my needles won’t behave

I don’t know what’s in this atmosphere so when we finally crash

I don’t know if we’ll be able to breathe, if we’ll be able to leave

I have the tools to repair, whatever structures we tear

I know at first it was yeah, but I was so unaware

Of like the cost of the fuel

It started awesome now we’re tossed and I lost all of my cool

Misschien hadden we moeten blijven, waar we waren

We sprongen erin en dachten dat het een spel was, en dat was het ook

We hebben het gehaald en vierden de post-game, maar de buzz

Achteraf gezien is het wazig, het ziet er grijs uit, met een fuzz

Proberen om alle vooruitziende blik die ik kan gebruiken te verzamelen, voor de weg

Want hier zijn geen straatlantaarns die ik kan zien, waar we heen gaan

Dit moest de woestijn zijn. Ik ben in de war, want het is koud

Op zoek naar wat zonlicht dat door de maan weerkaatst zou kunnen blootleggen?

Nam twee, voor de weg

Dronken drie, in de zone

Dronken vier, naar de koepel

Paar hits uit de kom gaan de weg op

Maar misschien hadden we moeten blijven, waar we waren

We sprongen erin met de gedachte dat het nooit regent, maar dat doet het wel

En dit is het eenzaamste stuk weg, we hebben het gezien

Nog tweehonderd mijl te gaan en geen paal ertussenin

Niet rollen, niet schelen

Twee handen, aan het stuur, houd de controle

Ik weet niet of ik te hard of langzaam rijd, in een droom

Glijden in het glinsterende schip, verborgen aan de oever van de rivier

Zweven over de woestijn die geen onroerend goed meer heeft

Gigantische zilveren slang, knarsend om de pauzes te raken, grote fout

Ik probeer gewoon wakker te blijven op de snelweg

Ik kan de bodem niet aanraken, maar ik drijf hella diep

Ik had een copiloot, maar ze vielen verdomme in slaap

Je zou weer zo'n stel verdomde ogen moeten zijn

Je hebt je leuke gedachten gedeeld, maar nu zit ik vast aan de mijne

Verdomd bijna blind, ik weet niet waarom je me vertrouwt om te rijden

Ik denk dat elke keer dat je vertrouwt, we overleven, maar het is tijd

Is een gok?

Uiteindelijk zal lady luck bellen en zeggen dat ze annuleert

Je gokt op mijn zelfvertrouwen toen ik extra high was, nu ben ik extra high

We stoppen gewoon om mijn ogen te laten rusten

En het enige dat me van brandstof voorziet, is dat ik bang ben om te sterven

En ik ben bang voor je, want je zou kunnen sterven en nooit afscheid hebben genomen

Waarom vertrouw je me zo?

Waarom liet je me leiden?

Wanneer ik niet weet waar ik heen ga en ik snelheid?

En dit voertuig is de jankiest

Voel hoe deze koffie mijn maag en mijn alvleesklier verpest

Van geluiden word ik het boosst

Zo mistig de woorden, lijken verschillende talen te draaien I

Misschien hadden we moeten blijven, waar we waren

Dit is de eenzaamste planeet die ik ooit heb gezien

En ik ben niet in staat om te proberen te vliegen, deze machine!

Ik ken dit terrein niet

Al mijn instrumenten zijn verdraaid, al mijn naalden werken niet meer

Ik weet niet wat er in deze atmosfeer is, dus als we eindelijk crashen

Ik weet niet of we kunnen ademen, of we kunnen vertrekken

Ik heb de tools om te repareren, welke structuren we ook scheuren

Ik weet dat het eerst ja was, maar ik was me er zo niet van bewust

Van, zoals de kosten van de brandstof

Het begon geweldig nu zijn we gegooid en ik verloor al mijn kalmte