The Lowlands Of Holland - Old Blind Dogs

As I went out one May morning down by the riverside

By shadows there and trees so bare, alas to be me bride

Alas to be me bride, me boys, and the chambers to behold

I’ll never ever forget my love, a jolly sailor bold

I built my love a gallant ship, a ship of noble frame

Wi' a hundred jolly sailor boys to box her about the main

Aye, to box her about the main, me boys, without any fear or doubt

Wi' me own true love in that gallant ship, we were sadly tossed about

Oh the anchor and the cable went overboard straightway

And the mainmast and the rigging lie a-buried in the sea

'Twas Tempest sent bad weather and the raging of the sea

Well, I never had but one true love, he was drowned at sea

Said the father to the daughter, «What makes you sore lament?

Oh there is a lad that’s in our town will make your heart content»

«No, there is no lad that’s in our town, no noble or duke,"cried she

«Since the raging seas and stormy winds parted my love and me»

«No hankerchief will find my head, no comb go through my hair

No fire bright nor candle light will view my beauty fair

Oh never will I married be until the day I die

Since the raging seas and stormy winds parted me love and I»

Oh as I went out one May morning down by the riverside

By shadows there and trees so bare, alas to be me bride

Alas to be me bride, me boys, the chambers to behold

I’ll never ever forget my love, a jolly sailor bold

Toen ik op een ochtend in mei naar buiten ging bij de rivier

Door schaduwen daar en bomen zo kaal, helaas om mij bruid te zijn

Helaas om mij bruid, mij jongens, en de kamers te aanschouwen

Ik zal nooit mijn liefde vergeten, een vrolijke zeeman brutaal

Ik bouwde mijn liefde een dapper schip, een schip van nobele gestalte

Wi' honderd vrolijke zeemansjongens om haar over het hoofd te vertellen

Ja, om haar over het hoofd te praten, jongens, zonder enige angst of twijfel

Met mijn eigen ware liefde in dat dappere schip, werden we helaas heen en weer geslingerd

Oh, het anker en de kabel gingen meteen overboord

En de grote mast en de tuigage liggen begraven in de zee

'Twas Tempest stuurde slecht weer en het razen van de zee'

Nou, ik heb nooit maar één ware liefde gehad, hij is verdronken op zee

De vader zei tegen de dochter: «Waarom klaag je zo?

Oh, er is een jongen in onze stad waar je hart blij van wordt»

"Nee, er is geen jongen in onze stad, geen edelman of hertog," riep ze

«Sinds de woeste zeeën en stormachtige winden mijn liefde en mij scheidden»

«Geen zakdoek zal mijn hoofd vinden, geen kam gaat door mijn haar

Geen vuur of kaarslicht zal mijn schoonheidsbeurs zien

Oh, ik zal nooit getrouwd zijn tot de dag dat ik sterf

Sinds de woeste zeeën en stormachtige winden mij scheidden liefde en ik»

Oh, toen ik op een ochtend in mei naar buiten ging bij de rivier

Door schaduwen daar en bomen zo kaal, helaas om mij bruid te zijn

Helaas om mij bruid te zijn, mij jongens, de kamers om te aanschouwen

Ik zal nooit mijn liefde vergeten, een vrolijke zeeman brutaal