Рассвет - NЮ

Давай станцуем последний танец

Это и так конец

Хочу танцевать с тобой

Я буду пить до утра

Я буду гнить до нутра

Я буду жить вчера

А горе — горе, а как она горела

Я не успел спасти

Рвёт нас на клочья в куски

И мы хохочем с тоски

И разбиваемся вдребезги

И стёкла красиво летят

Нам не по силам хотя

Рядом с тобой, с тобой

Я не сбивался с пути

Ты говорила лети

Я рядом с тобой, с тобой

Может давай прямо в грудь

Нас всё равно не вернуть

Нет больше нас с тобой

Это не просто уйти

Мне будет грустно в пути

Но мне пора домой

А может вместе рванём до рая

Как тебе фит, малая?

Запомни такими нас

Утром сгорим дотла

Из одного котла

Вот тебе lass in rise

Вот и рассветает

Да ты не святая

Но я был полон тобой

Для нас туманы-пески

Надо свалить от тоски

И разбиваемся вдребезги

И стёкла красиво летят

Нам не по силам хотя

Рядом с тобой, с тобой

Я не сбивался с пути

Ты говорила лети

Я рядом с тобой, с тобой

Может давай прямо в грудь

Нас всё равно не вернуть

Нет больше нас с тобой

Это не просто уйти

Мне будет грустно в пути

Но мне пора домой

Мы держали руками

Мы хватались за плечи

Ты же знала я — камень

Только очеловечен

Так и жили глотками

Глотая друг друга

То губами, клыками

То по кругу из круга

То до слёз от волненья

То до шрамов на теле

Да я видел затменье

Только думал успеем

Есть красивые люстры

У них нет твоих глаз карих

То весёлых, то грустных

Где ни дна нет ни края

И стёкла красиво летят

Нам не по силам хотя

Рядом с тобой, с тобой

Я не сбивался с пути

Ты говорила лети

Я рядом с тобой, с тобой

Может давай прямо в грудь

Нас всё равно не вернуть

Нет больше нас с тобой

Это не просто уйти

Мне будет грустно в пути

Но мне пора домой

Laten we de laatste dans dansen

Dit is het einde

ik wil met je dansen

Ik zal drinken tot de ochtend

Ik zal rotten tot op het bot

Ik zal gisteren leven

En verdriet is verdriet, maar hoe ze brandde

Ik had geen tijd om te sparen

Ons aan flarden scheuren

En we lachen van verlangen

En we breken in stukken

En de glazen vliegen prachtig

We kunnen niet eens al

Naast jou, met jou

ik ben niet verdwaald

je zei vliegen

Ik ben naast je, met jou

Misschien rechtstreeks naar de borst gaan

We kunnen nog steeds niet terug

Jij en ik zijn niet meer

Het is niet gemakkelijk om te vertrekken

Ik zal onderweg verdrietig zijn

Maar het is tijd voor mij om naar huis te gaan

Of misschien gaan we samen naar de hemel

Hoe zit je, kleintje?

Onthoud ons zo

We zullen morgenochtend tot de grond afbranden

van één ketel

Hier is een meisje in opkomst

Hier daagt het

Ja, je bent geen heilige

Maar ik was vol van jou

Voor ons mist-zand

Moet van verveling afkomen

En we breken in stukken

En de glazen vliegen prachtig

We kunnen niet eens al

Naast jou, met jou

ik ben niet verdwaald

je zei vliegen

Ik ben naast je, met jou

Misschien rechtstreeks naar de borst gaan

We kunnen nog steeds niet terug

Jij en ik zijn niet meer

Het is niet gemakkelijk om te vertrekken

Ik zal onderweg verdrietig zijn

Maar het is tijd voor mij om naar huis te gaan

We hielden elkaars hand vast

We pakten onze schouders vast

Je wist dat ik een steen was

alleen gehumaniseerd

Dus ze leefden in slokjes

elkaar inslikken

Die lippen, hoektanden

Dan in een cirkel van een cirkel

Dat tot tranen van opwinding

Dat aan de littekens op het lichaam

Ja ik zag de zonsverduistering

Ik dacht gewoon dat we het zouden halen

Er zijn prachtige kroonluchters

Ze hebben jouw bruine ogen niet

De blije, de verdrietige

Waar geen bodem is, geen einde

En de glazen vliegen prachtig

We kunnen niet eens al

Naast jou, met jou

ik ben niet verdwaald

je zei vliegen

Ik ben naast je, met jou

Misschien rechtstreeks naar de borst gaan

We kunnen nog steeds niet terug

Jij en ik zijn niet meer

Het is niet gemakkelijk om te vertrekken

Ik zal onderweg verdrietig zijn

Maar het is tijd voor mij om naar huis te gaan