The Shadowless Plains - Nox Aurea

My mind wanders beyond false boundaries

To my most treasured sanctum

A vast featureless landscape

Where the forces of my desires lingers

Here, I can no longer comprehend

The illusion of life

No empty shadows wanders

Thus there are no walls

The asperity of breathing seems to lighten

As I imagine the beautiful vision of an eclipse

The hymn of absolute eradication reaches my ears

This swan song fills my heart with joy

Desolate and in myself seeking the golden depth

Rapturously immersing

I long for the day I shalt escape this confinement

The day when my constraining flesh is abolished

My mind wanders beyond false boundaries

To my most treasured sanctum

The echoes have died

Their clear voices appeases my essence

Mijn gedachten dwalen af ​​over valse grenzen

Naar mijn meest dierbare heiligdom

Een uitgestrekt landschap zonder karakter

Waar de krachten van mijn verlangens blijven hangen

Hier kan ik het niet meer bevatten

De illusie van het leven

Geen lege schaduwen dwalen

Er zijn dus geen muren

De moeilijkheid van de ademhaling lijkt te verlichten

Zoals ik me het prachtige visioen van een eclips voorstel

De hymne van de absolute uitroeiing bereikt mijn oren

Deze zwanenzang vult mijn hart met vreugde

Desolaat en in mezelf op zoek naar de gouden diepte

Meeslepend onderdompelen

Ik verlang naar de dag dat ik aan deze opsluiting zal ontsnappen

De dag waarop mijn beperkende vlees wordt afgeschaft

Mijn gedachten dwalen af ​​over valse grenzen

Naar mijn meest dierbare heiligdom

De echo's zijn gestorven

Hun heldere stemmen sussen mijn essentie