The Funeral of All - Nox Aurea

Primeval supremacy of divine

Swept the cold forsaken universe

The masses drowns in oceans of blood

Empires falls, enclosing by ashes

Human life descends into nothing

And there was silence…

I listen to the beautiful sound

Of a crying God in hopeless despair

As tears of doom raining from the sky

The time has come for all to die

I gaze at the gloomy world

In dismal shape of night

The culture of man lies bleak

In a frozen and desolate wasteland

Empty streets, fading screams

Abandoned and forever vanished

I realize, everything is gone

The funeral of all

The grand precipitation of truth

Purifies the filth of Cosmos everlastingly

Weak life, the light of a lone second

Amid the liberation of eternities

Wherever I walk the world lies in ruins

And human blood stains the ground

What I see is a dying world of misery

My vision of bliss is now absolute

At last, I can rest in peace…

This, the worlds last chapter

Everything feels so complete

Only me and soundless death remains

Surrounded by silent bareness

As I leave this aeon of sorrow behind

I enjoy my very last breath

And with a smile I walk…

Oorspronkelijke suprematie van het goddelijke

Veegde het koude verlaten universum

De massa verdrinkt in zeeën van bloed

Empires valt, omsloten door as

Het menselijk leven daalt in het niets

En het was stil...

Ik luister naar het prachtige geluid

Van een huilende God in hopeloze wanhoop

Als onheilstranen uit de lucht regenen

De tijd is gekomen dat iedereen moet sterven

Ik staar naar de sombere wereld

In de sombere vorm van de nacht

De cultuur van de mens ligt somber

In een bevroren en verlaten woestenij

Lege straten, vervagende kreten

Verlaten en voor altijd verdwenen

Ik realiseer me dat alles weg is

De begrafenis van alle

De grote neerslag van de waarheid

Zuivert het vuil van de Kosmos voor altijd

Zwak leven, het licht van een eenzame seconde

Te midden van de bevrijding van de eeuwigheid

Waar ik ook loop, de wereld ligt in puin

En mensenbloed bevlekt de grond

Wat ik zie is een stervende wereld van ellende

Mijn visie van gelukzaligheid is nu absoluut

Eindelijk kan ik rusten in vrede...

Dit, 's werelds laatste hoofdstuk

Alles voelt zo compleet

Alleen ik en de geluidloze dood blijven over

Omgeven door stille naaktheid

Terwijl ik deze eon van verdriet achter me laat

Ik geniet van mijn allerlaatste adem

En met een glimlach loop ik…