The Delight of Autumn Passion - Nox Aurea

The beautiful odour of October winds

Gently caress me with it’s benevolent hands,

Yet so dark and gloomy in it’s soul

It permeates my intense heart with silent delight

How I do love the passion of fading away

The passion of dying…

For it is Death herself who sweeps the landscape,

Embracing a lost world in shades and vapour

I will never forget the dread of November,

Her grievance and stillness of lonely nights

The desire of heart, in minor adorned,

Dancing so gently as dim northern lights

How I do love this pleasant seclusion,

This old bitter-sweet feeling,

The passion of solitude

O' my frozen Queen of December nights

Let me transcend into a sleep without dreams,

Let me wither in your cold white arms…

De heerlijke geur van oktoberwinden

Zachtjes strelen me met zijn welwillende handen,

Maar toch zo donker en somber in zijn ziel

Het doordringt mijn intense hart met stille verrukking

Wat hou ik van de passie van het vervagen

De passie van sterven...

Want het is de dood zelf die het landschap overspoelt,

Omarm een ​​verloren wereld in schaduw en damp

Ik zal nooit de angst van november vergeten,

Haar verdriet en stilte van eenzame nachten

Het verlangen van het hart, in mindere versierd,

Zo zacht dansen als het schemerige noorderlicht

Wat hou ik van deze aangename afzondering,

Dit oude bitterzoete gevoel,

De passie van eenzaamheid

O' mijn bevroren Koningin van december nachten

Laat me overgaan in een slaap zonder dromen,

Laat me verdorren in je koude witte armen...