Cantus Christi - Novembre

Cantus Christi vow

As today I say farewell to you

I can see me now

From a height, as if I were you

I turn to Zenith now

All there is, is the scent of you

I can see me now

As today I say farewell to you

There is always, however, a small gap

Between the sea and the sky

Where I retreat to take a break

From those monotonic chants clocking our passing time

There behind a crowd of clouds bathed in Sun

I behold these pictures to you

And that’s how it goes

A song always comes to an end

Then a few more bits of silence

In a composition of stagnant water and seagulls sad

I bring your laughter back to light

And your life, which you always felt as stolen?

Has (always) been there instead

Just afraid of blooming, of us

Cantus Christi gelofte

Zoals vandaag neem ik afscheid van jou

Ik kan me nu zien

Van een hoogte, alsof ik jou was

Ik wend me nu tot Zenith

Alles wat er is, is de geur van jou

Ik kan me nu zien

Zoals vandaag neem ik afscheid van jou

Er is echter altijd een kleine opening

Tussen de zee en de lucht

Waar ik me terugtrek om een ​​pauze te nemen

Van die monotone gezangen die onze voorbijgaande tijd klokken

Daar achter een menigte van wolken badend in de zon

Ik aanschouw deze foto's voor jou

En zo gaat het

Aan een nummer komt altijd een einde

Dan nog een paar stukjes stilte

In een samenstelling van stilstaand water en meeuwen sad

Ik breng je lach weer aan het licht

En je leven, dat je altijd als gestolen voelde?

Is er in plaats daarvan (altijd) geweest?

Gewoon bang om te bloeien, van ons