Bluecracy - Novembre

I can’t say where you are

Can’t see where you are

Can’t stay in the Sun

And I wonder, why am I even here right now

Attending this slow parade

Of massive figures and clouds

And I’m going to kill you

For you have slain my child

Enchained me in this maze

Of your eyes and your bluest lights

Leftovers of my mind

To witness what once was

Ice in endless coloumns, alive

I can’t see where you are

Can’t say where you are

Can’t stay in the sunlight

In a sentimental requiem held until today

A last sparkle of renascence leading me the way

Blind, I’m facing the Sun

Drag my bones onward

Yet nobody’s son

Yet another last beauticracy of yours, again

And in sapphire coldest rays

There’s rescue under the rain

A chance to prey

The horror is through the air

Much too dark here

Pull back the curtains and let the Sun in

Ik kan niet zeggen waar je bent

Kan niet zien waar je bent

Kan niet in de zon blijven

En ik vraag me af waarom ik hier nu ben?

Bijwonen van deze langzame parade

Van massieve figuren en wolken

En ik ga je vermoorden

Want je hebt mijn kind vermoord

Heeft me vastgeketend in dit doolhof

Van je ogen en je blauwste lichten

Restjes van mijn geest

Om getuige te zijn van wat ooit was

IJs in eindeloze kolommen, levend

Ik kan niet zien waar je bent

Kan niet zeggen waar je bent

Kan niet in het zonlicht blijven

In een sentimenteel requiem dat tot vandaag werd gehouden

Een laatste sprankje renaissance leidt me de weg

Blind, ik kijk naar de zon

Sleep mijn botten verder

Toch niemands zoon

Nog een laatste schoonheid van je, alweer

En in de koudste stralen van saffier

Er is redding onder de regen

Een kans om te jagen

De horror hangt door de lucht

Veel te donker hier

Trek de gordijnen opzij en laat de zon binnen