Слова - Nonamerz

Бывает, что порой чьи-то фразы летят тебе в лицо словно камни, неосторожной

рукой в твою сторону брошенные, причиняют боль.

Простое слово порой как камни в зеркало.

Пустое вроде бы, но вот задело ведь…

И что внутри меня не то же самое, что 5 минут назад.

Плюс ноги ватные.

Казалось бы, давно уже не юноша.

Бывало, разное врезалось в уши мне.

И что скорее всего забывалось сразу же, а тут на тебе — такие казусы…

Хотя я рад чуть-чуть.

Мое, личное.

Переживем, и я, и мой цинизм столичный.

С меня теперь работа над ошибками.

Отличник я в классе с фальшивыми улыбками.

Стану еще дальше для знакомых и приятелей.

Ничего общего.

Воспоминания отдайте

мне.

Поверьте мне, я сохраню их бережно.

Но сравнивать гербарий и живое дерево…

Простое слово, а исключило столько будущих, совсем фантастичных и просто

будничных.

Здесь просто нет ничьи.

Все победители.

У каждого просто своя правда.

Вы это видите.

В раздражении бросаю трубку телефона.

Как она могла меня прервать на полуслове?

Никогда не было толку от долгих

разговоров.

Я даже не успел понять, кто тут кого не понял.

Черт меня дернул с ней спорить.

С чего бы?

Судит как девчонка, хотя взрослая

вроде.

Жалко ее все же, попусту расстроил.

Впрочем, уже поздно, с меня хватит на сегодня.

Утро вечера мудренее, но не бодрее.

На душе какая-то отрава, как с похмелья.

В зеркале, бреясь, корчит рожи отражение.

Доктору Андрею надо было быть умнее.

Пошутил вчера, дурень, теперь не до шуток.

Она Бог знает что обо мне теперь

думает.

С кем-то говорит, улыбается кому-нибудь.

Все нормально будто,

а внутри ходит грустная.

Het komt voor dat iemands zinnen soms als stenen in je gezicht vliegen, achteloos

in jouw richting gegooid, pijn doen.

Een eenvoudig woord is soms als stenen in een spiegel.

Het lijkt leeg, maar het deed toch pijn...

En dat in mij is niet hetzelfde als 5 minuten geleden.

Bovendien zijn de benen gewatteerd.

Het lijkt erop dat hij niet langer een jonge man is.

Soms kwamen er verschillende dingen in mijn oren.

En wat waarschijnlijk meteen vergeten was, maar hier heb je dergelijke incidenten ...

Hoewel ik een beetje blij ben.

Mijn persoonlijke.

We zullen overleven, en ik, en mijn kapitaalcynisme.

Nu moet ik aan de bugs werken.

Ik ben een uitstekende leerling in de klas met valse glimlachen.

Ik ga nog verder voor mijn vrienden en kennissen.

Geen overeenkomsten.

Geef de herinneringen terug

naar mij.

Geloof me, ik zal ze zorgvuldig bewaren.

Maar om een ​​herbarium en een levende boom te vergelijken...

Een eenvoudig woord, maar het sloot zoveel toekomst uit, helemaal fantastisch en eenvoudig

elke dag.

Er is hier gewoon niets.

Alle winnaars.

Iedereen heeft zijn eigen waarheid.

Je ziet het.

Geërgerd hang ik de telefoon op.

Hoe kon ze me midden in een zin onderbreken?

Er was nooit zin in lang

gesprekken.

Ik had niet eens tijd om te begrijpen wie niet wie hier begreep.

De duivel zorgde ervoor dat ik ruzie met haar wilde maken.

Van wat?

Rechters houden van een meisje, ook al is het een volwassene

Leuk vinden.

Het is jammer voor haar, maar vergeefs haar tevergeefs.

Het is echter te laat, ik heb genoeg gehad voor vandaag.

De ochtenden zijn wijzer dan de avonden, maar niet vrolijker.

Er zit een soort vergif in mijn ziel, zoals een kater.

In de spiegel, tijdens het scheren, maakt de reflectie gezichten.

Dr. Andrey had slimmer moeten zijn.

Ik maakte gisteren grapjes, dwaas, nu is er geen tijd voor grappen.

God weet nu hoe het met mij zit

denkt.

Met iemand praten, naar iemand glimlachen.

Het is in orde, zoals

maar verdriet loopt naar binnen.