Стихотворение - 4 - Ногу свело!

В нашем доме на карнизе,

Храбрый дяденька стоял…

Он стоял не очень твердо,

Но пока что на ногах.

Только дунул свежий ветер

Он бедняжка соскользнул.

На руках висеть остался,

На потеху всей толпы.

Он назад залезть хотел,

Но упавший с неба камень

Ему руку раздробил.

На одной руке держался

Он минуты полторы,

И ноздрею постарался

Укрепиться на гвозде.

Но к несчастью нос порвался,

Зацепился гвоздь за глаз.

А внизу старушки ржали —

Как-никак бесплатный цирк.

На руке сорвались ногти,

Гвоздь помощник не ахти.

Закричал тогда приятель

И отправился в полет.

Эту смерть один любитель

Кинокамерой снимал.

Я смотрел потом два раза —

Все подробности видны.

In ons huis op de richel,

De dappere oom stond...

Hij stond niet erg stevig,

Maar voor nu, op de been.

Er waaide alleen een frisse wind

Hij gleed uit, arm ding.

Bleef aan de handen hangen,

Tot vermaak van het hele publiek.

Hij wilde terug klimmen

Maar een steen die uit de lucht viel

Hij verbrijzelde zijn hand.

Aan één hand vastgehouden

Hij is anderhalve minuut,

En ik heb mijn best gedaan

Vestig je op een spijker.

Maar helaas was de neus gescheurd,

De spijker bleef in het oog.

En beneden hinnikten de oude vrouwen -

Het is als een gratis circus.

De nagels van de hand waren afgescheurd,

Nagelassistent is niet zo hot.

Toen riep een vriend

En hij vertrok.

Deze dood is één minnaar

Gefilmd met een filmcamera.

Toen keek ik twee keer -

Alle details zijn zichtbaar.