Идём на восток! - Ногу свело!

Молчит полумесяц, и снова с Востока таинственный ветер подул

Молчит полумесяц, и снова идут на войну Петербург и Стамбул

Висит старый месяц, не хочет, проклятый, никак превращаться в луну

Он слушает песни, печальные песни о тех, кто томится в плену

Жизнь висела на волоске

Шах!

И тело на скользкой доске

Сталь хотела крови глоток

Сталь хрипела: "Идём на Восток!"

Гремят барабаны, но злые османы сдают и сдают города

Свистят ятаганы, но в небе туманном зажглась молодая звезда

Разбит неприятель, а подлый предатель сыграл свой последний гамбит

Молчит полумесяц и вслед уходящему поезду грустно глядит

Жизнь висела на волоске

Шах!

И тело на скользкой доске

Сталь хотела крови глоток

Сталь хрипела: "Идём на Восток!"

De maansikkel is stil, en opnieuw waaide er een mysterieuze wind uit het oosten

De maansikkel is stil, en opnieuw gaan Petersburg en Istanbul ten strijde

De oude maan hangt, hij wil niet, verdomme, geen manier om in de maan te veranderen

Hij luistert naar liedjes, droevige liedjes over degenen die wegkwijnen in gevangenschap

Het leven hangt aan een zijden draadje

Sjah!

En een lichaam op een gladde plank

Staal wilde een slokje bloed

Steel piepte: "Laten we naar het oosten gaan!"

Trommels rommelen, maar de kwaadaardige Ottomanen geven zich over en geven de steden over

Scimitars fluiten, maar een jonge ster lichtte op in de mistige lucht

De vijand is verslagen en de verachtelijke verrader speelde zijn laatste gok

De maansikkel is stil en kijkt bedroefd naar de vertrekkende trein

Het leven hangt aan een zijden draadje

Sjah!

En een lichaam op een gladde plank

Staal wilde een slokje bloed

Steel piepte: "Laten we naar het oosten gaan!"