Сердца крик - Николай Носков

Я привык, словно по щеке слеза,

Уходит радость и печаль.

Мой тайник — обреченная душа

И одиночества вуаль.

Может быть это просто страшный сон:

Я пламенем объят и колокольный звон.

ПРИПЕВ: Я снова слышу сердца крик,

Я не могу тебя забыть.

Еще не поздно что-то изменить.

Сердца крик.

Боль утрат, поражений и обид,

Как привкус соли на губах.

Чей-то взгляд, и от холода знобит,

А может это просто страх?

Вновь и вновь вижу этот страшный сон:

Я пламенем объят и колокольный звон.

ПРИПЕВ: Я снова слышу сердца крик,

Я не могу тебя забыть.

Еще не поздно что-то изменить.

Сердца крик, сердца крик.

Ik ben eraan gewend, als een traan over mijn wang,

Vreugde en verdriet verdwijnen.

Mijn schuilplaats is een gedoemde ziel

En een sluier van eenzaamheid.

Misschien is het gewoon een boze droom:

Ik ben gehuld in vlammen en de bel gaat.

CHORUS: Ik hoor opnieuw de roep van het hart,

Ik kan je niet vergeten.

Het is nog niet te laat om iets te veranderen.

Hart huilen.

De pijn van verlies, nederlaag en wrok,

Zoals de smaak van zout op de lippen.

Iemands blik, en rillingen van de kou,

Of misschien is het gewoon angst?

Steeds weer zie ik deze vreselijke droom:

Ik ben gehuld in vlammen en de bel gaat.

CHORUS: Ik hoor opnieuw de roep van het hart,

Ik kan je niet vergeten.

Het is nog niet te laat om iets te veranderen.

Hart huilen, hart huilen