Отставной майор - Николай Караченцов

Комната прокурена, режет дым глаза,

в банке из-под соуса мирно спит гюрза.

За столом сидит майор, молча пьёт вино…

Словно зайчик солнечный орден у него.

Припев:

Сам себе теперь судья отставной майор.

Знает, что и знать нельзя, отставной майор.

Видел смерть в чужих глазах отставной майор.

У него на сапогах пыль афганских гор…

Ни жены, ни дочери, только дым побед.

За ночь разлетается пачка сигарет.

Костыли да свежий шов поперёк груди.

И не ведает майор, что там впереди…

Припев.

Он сидит весь день один,

голова полна седин,

вспоминает про друзей,

помнит слёзы матерей…

Он помнит пыль афганских гор

и солнцем выжженный простор,

«Камаза"рёв, разрывы пуль,

и будто вновь сжимает руль…

Он как отец и как комбат

в атаку поднимал солдат,

но вот теперь, среди берёз,

он ставит на ребро вопрос:

он до конца отдал свой долг,

он сделал всё, что сделать смог,

так почему же до сих пор

глотает пыль афганских гор майор?!

De kamer is rokerig, de rook snijdt de ogen,

een gyurza slaapt vredig in een pot saus.

De majoor zit aan tafel stilletjes wijn te drinken...

Net als een konijn heeft hij een zonne-orde.

Refrein:

Zijn eigen rechter is nu een gepensioneerde majoor.

Hij weet dat het onmogelijk is om het te weten, gepensioneerde majoor.

Een gepensioneerde majoor zag de dood in de ogen van andere mensen.

Hij heeft het stof van de Afghaanse bergen op zijn laarzen...

Geen vrouw, geen dochter, alleen de rook van overwinningen.

Een pakje sigaretten verbrijzelt 's nachts.

Krukken en een frisse naad over de borst.

En de majoor weet niet wat hem te wachten staat...

Refrein.

Hij zit de hele dag alleen

hoofd vol grijs haar

herinnert zich vrienden

herinnert zich de tranen van moeders ...

Hij herinnert zich het stof van de Afghaanse bergen

en door de zon verschroeide ruimte,

"Kamaza" gebrul, kogelexplosies,

en alsof ik weer in het stuur knijp...

Hij is als een vader en als een bataljonscommandant

de soldaat opgegroeid in de aanval,

maar nu, tussen de berken,

hij stelt de vraag op scherp:

hij betaalde zijn schuld tot het einde,

hij deed alles wat hij kon doen,

dus waarom is het nog steeds

Majoor slikt het stof van de Afghaanse bergen in?!