Wide Eyed (With Artist Commentary) - Nichole Nordeman

When I met him on a sidewalk,

he was preaching to a mailbox

down on Sixteenth Avenue.

And he told me he was Jesus

sent from Jupiter to free us with a bottle of tequila and one shoe.

He raged about repentance

and finished every sentence

with a promise that the end was close at hand.

I didn’t even try to understand.

He left me wide eyed,

in disbelief and disallusion.

I was tongue-tied, drawn by my conclusions.

And so I turned and walked away

and laughed at what he had to say.

And casually dismissed him as a fraud.

I forgot he was created in the image of my God.

When I met her in a bookstore

she was browsing on the first floor

through a yoga magazine.

And she told me in her past life

she was some plantation’s slave’s wife-

she had to figure out what that might mean.

She believes the healing powers of her crystals

can bring balance and new purpose to her life.

Sounds nice.

She left me wide eyed,

in disbelief and disallusion.

I was tongue-tied, drawn by my conclusions.

And so I turned and walked away

and laughed at what she had to say.

And casually dismissed her as a fraud.

I forgot she was created in the image of my God.

Not so long ago, a man from Galilee

fed thousands with his bread and his theology.

And the truth he spoke

quickly became the joke

of educated, self-inflated, pharisees like me.

They were wide eyed

in disbelief and disallusion.

They were tongue-tied, drawn by their conclusions.

Would have turned and walked away

and laughed at what He had to say?

And casually dismissed Him as a fraud.

Unaware that I was staring at the image of my God.

Toen ik hem op een stoep ontmoette,

hij predikte tot een brievenbus

beneden op Sixteenth Avenue.

En hij vertelde me dat hij Jezus was

gestuurd van Jupiter om ons te bevrijden met een fles tequila en een schoen.

Hij raasde over bekering

en maakte elke zin af

met de belofte dat het einde nabij was.

Ik probeerde het niet eens te begrijpen.

Hij liet me met grote ogen achter,

in ongeloof en ontgoocheling.

Ik was monddood, getrokken door mijn conclusies.

En dus draaide ik me om en liep weg

en lachte om wat hij te zeggen had.

En deed hem terloops af als een oplichter.

Ik was vergeten dat hij was geschapen naar het beeld van mijn God.

Toen ik haar ontmoette in een boekwinkel

ze was aan het browsen op de eerste verdieping

via een yogamagazine.

En ze vertelde me in haar vorige leven

ze was de vrouw van een slavin van een plantage-

ze moest uitzoeken wat dat zou kunnen betekenen.

Ze gelooft in de genezende krachten van haar kristallen

kan balans en een nieuw doel in haar leven brengen.

Klinkt goed.

Ze liet me met grote ogen achter,

in ongeloof en ontgoocheling.

Ik was monddood, getrokken door mijn conclusies.

En dus draaide ik me om en liep weg

en lachte om wat ze te zeggen had.

En deed haar terloops af als oplichter.

Ik was vergeten dat ze was geschapen naar het beeld van mijn God.

Nog niet zo lang geleden, een man uit Galilea

voedde duizenden met zijn brood en zijn theologie.

En de waarheid die hij sprak

werd al snel de grap

van opgeleide, opgeblazen, farizeeën zoals ik.

Ze hadden grote ogen

in ongeloof en ontgoocheling.

Ze waren monddood, getrokken door hun conclusies.

Zou hebben omgedraaid en weggelopen

en lachte om wat Hij te zeggen had?

En deed Hem terloops af als een oplichter.

Onbewust dat ik naar het beeld van mijn God staarde.