Miles - Nichole Nordeman

There’s a mother on her knees

Somewhere in San Francisco

Looking up and begging please

God, do not forget me now

Her baby’s on machines

'Cause his heart can not keep beating

And she knows what desperate means

'Cause the clock is ticking down, down

And hope rushed in like waves

That someone might just save the day

And if heaven’s just a prayer away

Then why she cries, would God not change things?

It may be miles and miles, before the journey’s clear

There may be rivers, may be oceans of tears

But the very hand that shields your eyes from understanding

Is the hand that will be holding you for miles

There’s another mother on her knees

Somewhere in San Francisco

Looking up and begging please

God, do not forget me now

It happened like a dream

He was laughing, he was running

And she heard the sirens scream

When her little boy fell down, down

And she had never known

The agony of letting go but

A few miles down the road

His heart would find a baby boy

Just in time

It may be miles and miles, before the journey’s clear

There may be rivers, may be oceans of tears

But the very hand that shields your eyes from understanding

Is the hand that will be holding you for miles

One moment someone whispers «thank you»

Just then another heart cries «How could you?»

When Jesus, who sees us, He says

«I hear you, I’m near you»

And the very hand that shields your eyes from understanding

Is the hand that will be holding you for miles

Er zit een moeder op haar knieën

Ergens in San Francisco

Opkijken en smeken alstublieft

God, vergeet me nu niet

Haar baby ligt op machines

Omdat zijn hart niet kan blijven kloppen

En ze weet wat wanhopig betekent

Want de klok tikt naar beneden, naar beneden

En de hoop kwam binnen als golven

Dat iemand misschien de dag kan redden

En als de hemel maar een gebed verwijderd is

Waarom huilt ze dan, zou God de dingen niet veranderen?

Het kan mijlen en mijlen duren voordat de reis duidelijk is

Er kunnen rivieren zijn, misschien zijn er zeeën van tranen

Maar de hand die je ogen afschermt van begrip

Is de hand die je kilometers lang zal vasthouden?

Er zit nog een moeder op haar knieën

Ergens in San Francisco

Opkijken en smeken alstublieft

God, vergeet me nu niet

Het gebeurde als een droom

Hij lachte, hij rende

En ze hoorde de sirenes gillen

Toen haar kleine jongen naar beneden viel, naar beneden

En ze had het nooit geweten

De pijn van het loslaten, maar

Een paar kilometer verderop

Zijn hart zou een jongetje vinden

Net op tijd

Het kan mijlen en mijlen duren voordat de reis duidelijk is

Er kunnen rivieren zijn, misschien zijn er zeeën van tranen

Maar de hand die je ogen afschermt van begrip

Is de hand die je kilometers lang zal vasthouden?

Het ene moment fluistert iemand «dank u»

Op dat moment roept een ander hart "Hoe kon je?"

Als Jezus, die ons ziet, zegt:

"Ik hoor je, ik ben dichtbij je"

En de hand die je ogen afschermt van begrip

Is de hand die je kilometers lang zal vasthouden?