Vince Chi Molla - Niccolò Fabi

Lascio andare la mano

Che mi stringe la gola

Lascio andare la fune

Che mi unisce alla riva

Il moschettone nella parete

L’orgoglio e la sete

Lascio andare le valigie

E mobili antichi

Le sentinelle armate in garitta

A ogni mia cosa trafitta

Lascio andare il destino

Tutti i miei attaccamenti

I diplomi appesi in salotto

Il coltello tra i denti

Lascio andare mio padre e mia madre

E le loro paure

Quella casa nella foresta

Un umore che duri davvero

Per ogni tipo di viaggio

Meglio avere un bagaglio leggero

Distendo le vene

E apro piano le mani

Cerco di non trattenere più nulla

Lascio tutto fluire

L’aria dal naso arriva ai polmoni

Le palpitazioni tornano battiti

La testa torna al suo peso normale

La salvezza non si controlla

Vince chi molla

Vince chi molla

Ik laat mijn hand los

Dat knijpt mijn keel dicht

Ik laat het touw los

Dat verenigt me met de kust

De karabijnhaak in de muur

Trots en dorst

Ik laat de koffers los

En antieke meubels

De gewapende schildwachten in de wachtpost

Aan al mijn doorboorde dingen

Ik laat het lot gaan

Al mijn bijlagen

De diploma's die in de woonkamer hangen

Het mes tussen de tanden

Ik liet mijn vader en mijn moeder gaan

En hun angsten

Dat huis in het bos

Een stemming die echt duurt

Voor elk type reis

Beter om lichte bagage te hebben

Ik strek mijn aderen

En ik open langzaam mijn handen

Ik probeer niets achter te houden

Ik laat het allemaal stromen

De lucht uit de neus bereikt de longen

Hartkloppingen geven beats terug

Het hoofd keert terug naar zijn normale gewicht

Redding kan niet worden gecontroleerd

Wie opgeeft, wint

Wie opgeeft, wint