Solo Un Uomo - Niccolò Fabi

Del suo interno come del suo intorno

Di quando scivola su stesso

Di quando scrive come adesso

Sulle sue guance ha il vento fresco

Della vetta della conquista

Sotto le unghie ha la terra quando striscia

Le sue serate le sue ferite

Le donne amate e poi dimenticate

Dell’ambizione della speranza

Le ragnatele della sua stanza

Di quando ha paura di morire

E un orgasmo la fa tremare

Di quando la vita non è così come appare

E' solo un uomo quello di cui parlo

Quando inciampa nella sua ombra

Quando cammina sull’acqua e non affonda

E' solo un uomo quello di cui canto

Di quando sbaglia e non si perdona

Il furore e il disincanto di quell’universo

A forma di persona

Parlo di quando spara a suo fratello

E s’inginocchia a un portafoglio

Quando osserva l’infinito

Attraverso il suo ombelico

Quando sventola una bandiera

O ci si nasconde dietro per paura

Una menzogna è più cattiva

Nascosta dentro una preghiera

E' solo un uomo quello di cui parlo

Di una doccia dopo un tradimento

Del sorriso che ritorna dopo che ha pianto

È solo un uomo quello di cui scrivo

La notte prima di un lungo viaggio

Quando non sa se poi partire e solo partire

O è anche scappare

È solo un uomo quello che mi commuove

Che vorrei uccidere e salvare amare e abbandonare

È solo un uomo ma lo voglio raccontare

Perché la gioia come il dolore si deve conservare

Si deve trasformare

Van zijn interieur als van zijn omgeving

Wanneer het op zichzelf glijdt

Als hij schrijft zoals nu

Hij heeft de koele wind op zijn wangen

Van de top van de verovering

Hij heeft vuil onder zijn nagels als hij kruipt

Zijn avonden zijn wonden

Vrouwen hielden van en daarna vergeten

Van de ambitie van hoop

De spinnenwebben van zijn kamer

Als hij bang is om dood te gaan

En een orgasme doet haar beven

Als het leven niet is zoals het lijkt

Het is gewoon een man waar ik het over heb

Wanneer hij struikelt over zijn schaduw

Wanneer het over water loopt en niet zinkt

Het is gewoon een man waar ik over zing

Of wanneer hij ongelijk heeft en zichzelf niet vergeeft

De woede en ontgoocheling van dat universum

In de vorm van een persoon

Ik heb het over wanneer hij zijn broer neerschiet

Hij knielt voor een portemonnee

Wanneer het het oneindige waarneemt

Door haar navel

Wanneer een vlag wappert

Of hij verschuilt zich erachter uit angst

Een leugen is erger

Verborgen in een gebed

Het is gewoon een man waar ik het over heb

Van een douche na een verraad

Van de glimlach die terugkomt nadat ze huilt

Het is gewoon een man waar ik over schrijf

De nacht voor een lange reis

Wanneer hij niet weet of hij weg moet gaan en gewoon weg moet

Of hij loopt ook weg

Het is alleen een man die me beweegt

Dat ik zou willen doden en redden, liefhebben en verlaten

Hij is maar een man, maar ik wil het vertellen

Omdat vreugde, net als pijn, behouden moet blijven

Het moet transformeren