Costruire - Niccolò Fabi

Chiudi gli occhi

Ed immagina una gioia

Molto probabilmente

Penseresti a una partenza

Ah, si vivesse solo di inizi

Di eccitazioni da prima volta

Quando tutto ti sorprende

E nulla ti appartiene ancora

Penseresti all’odore di un libro nuovo

A quello di vernice fresca

A un regalo da scartare

Al giorno prima della festa

Al 21 marzo

Al primo abbraccio

A una matita intera

Alla primavera

Alla paura del debutto

Al tremore dell’esordio

Ma tra la partenza e il traguardo

In mezzo c'è tutto il resto

E tutto il resto è giorno dopo giorno

E giorno dopo giorno è silenziosamente

Costruire

E costruire è sapere

È potere rinunciare

Alla perfezione

Ma il finale è di certo più teatrale

Così di ogni storia ricordi solo la sua conclusione

Così come l’ultimo bicchiere, l’ultima visione

Un tramonto solitario, l’inchino, poi il sipario

Ma tra l’attesa e il suo compimento

Tra il primo tema e il testamento

Nel mezzo c'è tutto il resto

E tutto il resto è giorno dopo giorno

E giorno dopo giorno è silenziosamente

Costruire

E costruire è sapere

È potere rinunciare

Alla perfezione

Io ti stringo le mani

Rimani qui

Cadrà la neve

A breve

Io ti stringo le mani

Rimani qui

Cadrà la neve

A breve

A breve

Sluit je ogen

En stel je een vreugde voor

Waarschijnlijk

Je zou denken aan een vertrek

Ah, we leefden alleen in het begin

Van de eerste keer opwinding

Als alles je verrast

En niets is nog van jou

Je zou denken aan de geur van een nieuw boek

Naar die van verse verf

Naar een cadeau om uit te pakken

Naar de dag voor het feest

Tot 21 maart

Bij de eerste knuffel

Naar een vol potlood

naar de lente

Om de angst voor debuut

Bij het begin van de tremor

Maar tussen start en finish

Tussendoor is al het andere

En al het andere is dag na dag

En dag na dag is het stil

Bouwen

En bouwen is weten

Het is kracht om op te geven

perfect

Maar het einde is zeker meer theatraal

Dus van elk verhaal herinner je je alleen het slot ervan

Evenals het laatste glas, het laatste visioen

Een eenzame zonsondergang, de boog, dan het gordijn

Maar tussen het wachten en de vervulling ervan

Tussen het eerste thema en het testament

Tussendoor is er al het andere

En al het andere is dag na dag

En dag na dag is het stil

Bouwen

En bouwen is weten

Het is kracht om op te geven

perfect

ik houd je handen vast

Blijf hier

Sneeuw zal vallen

Spoedig

ik houd je handen vast

Blijf hier

Sneeuw zal vallen

Spoedig

Spoedig