I Giorni Dello Smarrimento - Niccolò Fabi, Pier Cortese

Sono i giorni dello smarrimento

Dell’amore che non si inventa

I giorni senza destinazione

E senza un movimento

Quando il gioco si fa serio

E si smette di giocare

Ed è tutta una salita fino a sera

Fino al sonno che ristora

Sono i giorni dello smarrimento

I giorni senza desideri

Degli eventi in controtempo

Senza un ruolo del reale

Degli occhi chiusi contro il Sole

In attesa di un barlume

Quando non senti più calore

E del vuoto che ti assale

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

La strada per tornare?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

La stella da seguire?

Sono i giorni del vagabondo

Di un mondo brutto e chiuso a riccio

Cittadino di un bel niente

Straniero dappertutto

Del pacifico e determinato

Esercizio del dissenso

I giorni in cui capirsi è complicato

I giorni fuori tempo

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

La strada per tornare?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

La stella da seguire?

La stella da seguire?

Sono giorni complicati

I giorni dello smarrimento

Dove ti cerchi in una sola persona

E ti perdi in altre cento

Il re brucia corona

E il silenzio trova le parole

Il mare vuole essere collina

Per contemplarsi dall’alto

Come fa uno specchio

Come tu guardi il riflesso di quello che non ti ho mai detto

Di quello che non ti ho mai detto

Il mattino così stanco di illuminare

Che mi ripete all’infinito buonanotte

E l’acqua si fa vino

Come l’innocente diventa un assassino

Ma anche un orologio rotto

Ha ragione per due volte al giorno

E allora perché non posso sentirmi come mi sento?

I tempi stanno cambiando

Ma l’unica cosa che conta

È amare quello che ho intorno

È sentire in faccia il vento

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

La strada per tornare?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

Dov'è?

La stella da seguire?

La stella da seguire?

Dit zijn de dagen van verloren zijn

Van liefde die niet kan worden uitgevonden

De dagen zonder bestemming

En zonder beweging

Wanneer het spel serieus wordt

En je stopt met spelen

En het is allemaal een klim tot de avond

Tot een goede nachtrust

Dit zijn de dagen van verloren zijn

De dagen zonder verlangens

Van gebeurtenissen in tegentijd

Zonder een rol van de werkelijkheid

Ogen dicht tegen de zon

Wachten op een glimp

Wanneer je geen warmte meer voelt

En van de leegte die je overvalt

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

De weg terug?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

De ster om te volgen?

Dit zijn de dagen van de zwerver

Van een lelijke en egelwereld

Burger van niets

Overal vreemdeling

Van de vreedzame en vastberaden

Oefening van onenigheid

De dagen dat het moeilijk is om elkaar te begrijpen

De dagen buiten de tijd

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

De weg terug?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

De ster om te volgen?

De ster om te volgen?

Dit zijn ingewikkelde dagen

De dagen van verlies

Waar zoek je jezelf in één persoon?

En je verdwaalt in nog eens honderd

De koning verbrandt kroon

En stilte vindt de woorden

De zee wil een heuvel zijn

Om jezelf van bovenaf te beschouwen

Hoe werkt een spiegel?

Hoe je kijkt naar de weerspiegeling van wat ik je nooit heb verteld

Van wat ik je nooit heb verteld

De ochtend zo moe van het verlichten

Dat herhaalt me ​​eindeloos welterusten

En water wordt wijn

Hoe de onschuldige een moordenaar wordt

Maar ook een kapot horloge

Hij heeft twee keer per dag gelijk

Dus waarom kan ik me niet voelen zoals ik me voel?

Tijden veranderen

Maar het enige dat telt

Het is om te houden van wat ik om me heen heb

Het is de wind in je gezicht voelen

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

De weg terug?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

Waar?

De ster om te volgen?

De ster om te volgen?