A Prescindere Da Me - Niccolò Fabi

La strada si fa stretta

Ed è più stretta di ogni giro di lancette

Perché è estuario e non un delta

Questa strada alla fine non dà scelta

Alla fine non c'è scelta

E l’itinerario umano

Non prevede alcun ritorno

Ma un’andata, un anno come un giorno

Solo sabbia colorata

Nell’ampolla sottostante della mia clessidra

Il tempo non si sfida

Il tempo non si sfida

Tu muoviti per sempre, pigramente

Si muore nel rigore, nel movimento assente

Nel pensiero senza amore

E io è di questo che ho paura

Perché quando mi fermo

È arrivata la mia bora

Non è finita, non è finita

Può sembrare ma la vita non è finita

Basta avere una memoria ed una prospettiva

A prescindere dal tempo

Non è finita, non è finita

Nonostante tutto il male non è finita

Fino a quando ho una memoria ed una prospettiva

A prescindere dal tempo

A prescindere da tutto

A prescindere da me

Chi tace non è vero che acconsente

Solamente che il rifiuto non sempre trova le parole

Anche io, modestamente, non capisco ma resisto

E ammutolisco dal disgusto

Ma cosa centrerò mai io con tutto questo?

Cosa centrerò mai io con tutto questo?

Comandanti, fateci il piacere

Se prendete decisioni decisive sulle nostre vita

Fatelo soltanto nel momento successivo ad un vostro orgasmo

Grazie a quell’attimo di pace

Avremo un mondo senza rabbia

Un mondo senza guerra

Non è finita, non è finita

Può sembrare ma la vita non è finita

Basta avere una memoria ed una prospettiva

A prescindere dal tempo

Non è finita, non è finita

Nonostante tutto il male non è finita

Fino a quando ho una memoria ed una prospettiva

A prescindere dal tempo

A prescindere da tutto

A prescindere da me

A prescindere da me

A prescindere da me

De weg wordt smal

En het is strakker dan elke draai van de handen

Omdat het een estuarium is en geen delta

Deze weg geeft uiteindelijk geen keuze

Uiteindelijk is er geen keuze

En de menselijke route

Het voorziet geen terugkeer

Maar een manier, een jaar zoals een dag

Alleen gekleurd zand

In de ampul onder mijn zandloper

De tijd daagt zichzelf niet uit

De tijd daagt zichzelf niet uit

Je beweegt voor altijd, lui

Je sterft in de strengheid, in de afwezige beweging

In gedachten zonder liefde

En daar ben ik bang voor

Want als ik stop

Mijn bora is gearriveerd

Het is niet voorbij, het is niet voorbij

Het lijkt misschien, maar het leven is nog niet voorbij

Het is voldoende om een ​​geheugen en een perspectief te hebben

Ongeacht het weer

Het is niet voorbij, het is niet voorbij

Ondanks al het kwaad is het nog niet voorbij

Zolang ik een geheugen en een perspectief heb

Ongeacht het weer

Ongeacht alles

Behalve mijzelf

Wie zwijgt is niet waar dat hij het ermee eens is

Alleen vindt die afwijzing niet altijd de woorden

Ik ook, bescheiden, begrijp het niet maar verzet me

En ik zwijg van walging

Maar wat zal ik hier ooit mee doen?

Wat zal ik ooit met dit alles doen?

Commandanten, alsjeblieft

Als je beslissende beslissingen neemt over ons leven

Doe het alleen op het moment na je orgasme

Dankzij dat moment van rust

We zullen een wereld hebben zonder woede

Een wereld zonder oorlog

Het is niet voorbij, het is niet voorbij

Het lijkt misschien, maar het leven is nog niet voorbij

Het is voldoende om een ​​geheugen en een perspectief te hebben

Ongeacht het weer

Het is niet voorbij, het is niet voorbij

Ondanks al het kwaad is het nog niet voorbij

Zolang ik een geheugen en een perspectief heb

Ongeacht het weer

Ongeacht alles

Behalve mijzelf

Behalve mijzelf

Behalve mijzelf