Wanting - New Model Army

I’m wondering, I’m asking, I’m feeling, I’m seeing

I’m wondering, I’m asking, I’m reaching, I’m finding

I’m wanting

I watched you get the things that you could buy

Raise your arms and try to fly

Face turned up towards the sun

Nothing that you dare deny

Because it’s hunger that feeds you, hunger that bleeds you

Falling forward into nothing catching at the air

And everything still out of reach

With the chill of sweat drying on your back

I’m finding, I’m feeling, I’m strething, falling.

.

There’s nothing that you can resist

But you must deny yourself first to get a fix

Another cure that doesn’t exist — that’s all there is

Because it’s hunger that feeds you, hunger that bleeds you

Falling foward into nothing catching at the air

I’m wondering, I’m asking, I’m looking, I’m begging.

.

You and I, we walk these unforgiving streets

We get so desperate sometimes we can barely speak

And through the night the sirens scream

But just like us, they don’t fix on anything

But we take our different poisons, the ones half-chosen

And first comes the blinding flashing light

Then the wave of the blast and then the waiting emptiness

Because it’s hunger that feeds us, hunger that bleeds us

There is no end to this

There is no end to this

Ik vraag me af, ik vraag, ik voel, ik zie

Ik vraag me af, ik vraag, ik reik, ik vind

ik wil

Ik zag hoe je de dingen kreeg die je kon kopen

Hef je armen op en probeer te vliegen

Gezicht omhoog gericht naar de zon

Niets dat je durft te ontkennen

Omdat het honger is die je voedt, honger die je bloedt

Voorover vallen in het niets dat in de lucht blijft hangen

En alles nog steeds buiten bereik

Met de kou van het zweet op je rug

Ik vind, ik voel, ik strek, ik val.

.

Er is niets dat je kunt weerstaan

Maar je moet jezelf eerst verloochenen om een ​​oplossing te krijgen

Nog een remedie die niet bestaat - dat is alles wat er is

Omdat het honger is die je voedt, honger die je bloedt

Voorwaarts vallen in het niets dat in de lucht blijft hangen

Ik vraag me af, ik vraag, ik kijk, ik smeek.

.

Jij en ik, we lopen door deze meedogenloze straten

We worden soms zo wanhopig dat we amper kunnen praten

En door de nacht schreeuwen de sirenes

Maar net als wij lossen ze niets op

Maar we nemen onze verschillende vergiften, degenen die half gekozen zijn

En eerst komt het verblindende zwaailicht

Dan de golf van de ontploffing en dan de wachtende leegte

Omdat het honger is die ons voedt, honger die ons bloedt

Hier komt geen einde aan

Hier komt geen einde aan