Happy to Be Here - New Model Army

I’m peering through the wiper blades, the headlights blurred in driving rain

On the inky dusk of midnight blue, the black ships blow across the sky

The south-coast towns awash with ghosts and sailors tales and icy spray

And men gone off to foreign wars to stand beneath the tattered flags

Cast a wish and wish for far away

The statue stands in weathered stone gazing into the winter storms

Waiting for the unreturned

And I go this way alone and I’m happy to be here

The back roads run with gushing streams, fallen branches, blown leaves

I stood there in the graveyard lost beneath the dripping trees

The past it is a barren place of men condemned by their own hand

And all those faded possibilities

The shipwrecks lie in silence as the fish swim through sunken rooms

At the bottom of the sea, at the bottom of the sea

And I go this way alone and I’m happy to be here

Out beyond the neon mist and on into the deluge

Oblivion and darkness rushing in

For everything I’ve ever touched turned out to be so fragile

Crushed like shells beneath the shingle and the shifting sands

All of the strength that I have is bound in with the raging storms

Blowing out to sea

And I go this way alone and I’m happy to be here

Ik tuur door de wisserbladen, de koplampen wazig in de slagregen

In de inktzwarte schemering van middernachtblauw blazen de zwarte schepen door de lucht

De steden aan de zuidkust overspoeld met spoken en zeemansverhalen en ijskoude spray

En mannen vertrokken naar buitenlandse oorlogen om onder de gescheurde vlaggen te staan

Doe een wens en wens ver weg

Het standbeeld staat in verweerde steen en kijkt in de winterstormen

Wachten op de niet-teruggekeerde

En ik ga alleen deze kant op en ik ben blij dat ik hier ben

De binnenwegen lopen met stromende beekjes, gevallen takken, opgeblazen bladeren

Ik stond daar op het kerkhof verloren onder de druipende bomen

Het verleden is een dorre plaats van mannen die door hun eigen hand zijn veroordeeld

En al die vervaagde mogelijkheden

De scheepswrakken liggen in stilte terwijl de vissen door verzonken kamers zwemmen

Op de bodem van de zee, op de bodem van de zee

En ik ga alleen deze kant op en ik ben blij dat ik hier ben

Ver voorbij de neonmist en verder de zondvloed in

Vergetelheid en duisternis stromen binnen

Want alles wat ik ooit heb aangeraakt, bleek zo kwetsbaar te zijn

Verpletterd als schelpen onder het grind en het stuifzand

Alle kracht die ik heb is verbonden met de razende stormen

Uitblazen naar zee

En ik ga alleen deze kant op en ik ben blij dat ik hier ben