From Here - New Model Army

From the concrete cities

To the wide open spaces

Everything is in tension

And waiting

There’s a little gust of wind

And then stillness

A little creak of the timbers

And then silence

We love gallows humour

But there must be a gallows

And a masked pied piper

That everybody follows

We will grow weary of ourselves

And we will dream a king

Then we will bury ourselves

Trouble always begins

With the naming of things

Like gods and desires

And lines in the sand

And now all the sense of scale is gone, and the splinters think they’re trees

And the stones believe they’re mountains, and the rivers think they’re seas

And we all gaze down like little gods, our feathers think they’re wings

And the glass believes it’s diamond, and the courtiers think they’re kings

And the more of this we take inside, the stupider we become

The rose and glow of approaching fire, mistaken for the rising sun

I am the master of nothing, repeat after me

I am the master of nothing

I’ve tried never to press to hard

I’ve never wanted to leave a mark

I’m good with disappearing

Like I was never there

I’ve always tried never to press to hard

Never wanted to leave a mark

I’m good with disappearing

Like I was never there

Never there

Now all sense of scale is gone, and the splinters think they’re trees

And the stones believe they’re mountains, and the rivers think they’re seas

And we all gaze down like little gods, our feathers think they’re wings

And the glass believes it’s diamond, and the courtiers think they’re kings

And the more of this we take on board, the stupider we become

The rose and glow of approaching fire, mistaken for the rising sun

So let’s all go home now

Look ourselves in the mirror

Throw our heads back and laugh

Van de betonnen steden

Naar de grote open ruimtes

Alles staat op spanning

en wachten

Er is een kleine windvlaag

En dan stilte

Een beetje kraken van het hout

En dan stilte

We houden van galgenhumor

Maar er moet een galg zijn

En een gemaskerde rattenvanger

Dat iedereen volgt

We zullen moe worden van onszelf

En we zullen een koning dromen

Dan zullen we onszelf begraven

Problemen beginnen altijd

Met het benoemen van dingen

Als goden en verlangens

En lijnen in het zand

En nu is alle gevoel voor schaal verdwenen en denken de splinters dat het bomen zijn

En de stenen denken dat het bergen zijn, en de rivieren denken dat het zeeën zijn

En we kijken allemaal naar beneden als kleine goden, onze veren denken dat het vleugels zijn

En het glas gelooft dat het diamant is, en de hovelingen denken dat ze koningen zijn

En hoe meer we hiervan naar binnen halen, hoe dommer we worden

De roos en gloed van naderend vuur, aangezien voor de rijzende zon

Ik ben de meester van niets, herhaal na mij

Ik ben de meester van niets

Ik heb geprobeerd nooit te hard te drukken

Ik heb nooit een teken willen achterlaten

Ik ben goed met verdwijnen

Alsof ik er nooit was

Ik heb altijd geprobeerd om nooit te hard te drukken

Wilde nooit een teken achterlaten

Ik ben goed met verdwijnen

Alsof ik er nooit was

Nooit daar

Nu is alle gevoel voor schaal verdwenen en denken de splinters dat het bomen zijn

En de stenen denken dat het bergen zijn, en de rivieren denken dat het zeeën zijn

En we kijken allemaal naar beneden als kleine goden, onze veren denken dat het vleugels zijn

En het glas gelooft dat het diamant is, en de hovelingen denken dat ze koningen zijn

En hoe meer we hiervan op ons nemen, hoe dommer we worden

De roos en gloed van naderend vuur, aangezien voor de rijzende zon

Dus laten we nu allemaal naar huis gaan

Kijk onszelf in de spiegel

Gooi ons hoofd achterover en lach