Boulevard Black - Netherbird

Death like, pale graceful ballet

In silence drawing near

For a second mere

Forlorn silhouettes For an instant there

Only to disappear, forever changing all

And the few that see, and still believe

Sweet, painful, fragile

Dreams…

A haven of chaos

So scarred and so alone

Walking dead

Lost in streets unknown

We were once the invisible ones

Those that spoke and no one heard

Ghosts dancing in silver lit nights

And never to return to this world

Ivory and dye

Delicate porcelain

Calm these façades

Lost in rain relentless

The brilliant and shining few

Who once drowned amongst the grey

Spite the pain and whipping rain

Chose to walk these lesser travelled ways

Away!

Walking down this road

Many its winding turns

A barren scar of stone

Though all that stings and hurts

Walk on to new rivers

The ones of old ran dry

Their barren depths unveiled

Crystal streams fell prey to the hands of time

Days and nights go by, one by one

Like water slipping through tired fingers

Precious gems stolen from idle hands

Small pieces of the sun, now lost

Adrift in eternal darkness

Breathing in the gloom

Walking darkened gardens

Where only shadows bloom

Oh, this world looks so different now

A little more dies with every passing day

Every minute steals a color

Flawing beauty in all ways

Memories start to dither, one by one

Dreams fall to splinters, one by one

Seems like I am dying

No air for these lungs

It feels like I am dying

So far from home

Beneath the celestial canopy

Angel wings and demon seeds

Beneath the celestial canopy

The legions march with me

We walk the boulevard black

Across these fields of grey

Like ghost adrift in gloom

In search for other ways

A place where we belong

We walk down boulevard black

An endless row of souls

And we are marching home

We walk down Boulevard so black

An endless stream of time

This finite march called life

We walk down Boulevard so black

This overflow into the unknown

Back to where we came from

Praised be those of silence

The blood tainted ivory innocence

Praised be those that differ

Blessed be the children of the fall

Those that walk the boulevard black

The legions of the left hand avenue

An ode to the fallen

An ode to for the lost

An ode to the stranded

To those that still burn

All of the chains are splintered

Those that woke are walking, fairlight

All of my dreams are dead now

All golden lies are lead now

All of my angels have fallen

We walk this earth like ghosts

All of my angels are fallen

All of my angels are beautiful

Sing to me oh you sweet bleeding planet

Sing to us that walk your ruins

Sing to us for our words are dead

Sing to us for their world is dead to us

An ode for the thinning breed of angels

For their crimson lips and tangled feathers

Majestic wings are spread climbing the sun

One for the reason in reasoning no more

Walking down this road

Many its winding turns

A barren scar of stone

Though all that stings and hurts

And we are like fire flies

Boldly daring the night

And we dance for a radiant while

Born to drift out of time…

But for a second mere we glared

For an instant we were there

Before the last grain of sand fell

No tears as I bid thee fare well…

We walk down Boulevard so black

An endless stream of time

This finite march called life

We walk down Boulevard so black

This overflow into the unknown

Back to where we came from

We walk down boulevard black

Across these fields of grey

Like ghost adrift in gloom

In search for other ways

A place where we belong

We walk the boulevard black

An endless row of souls

And we are marching home

We are like fire flies

Boldly daring the night

And we dance for a radiant while

Born to drift out of time…

But for a second mere we glared

For a shining instant we were there

Before the last grain of sand fell

No tears as I bid thee fare well…

At the end of a black boulevard

Doodachtig, bleek gracieus ballet

In stilte naderbij komen

Voor een seconde slechts

Verloren silhouetten Even daar

Alleen om te verdwijnen, voor altijd alles te veranderen

En de weinigen die zien, en nog steeds geloven

Lief, pijnlijk, breekbaar

Dromen…

Een oase van chaos

Zo gehavend en zo alleen

Lopende dood

Verdwaald in de straten onbekend

Ooit waren we de onzichtbare

Degenen die spraken en niemand hoorde

Geesten dansen in zilververlichte nachten

En om nooit meer terug te keren naar deze wereld

Ivoor en kleurstof

Delicaat porselein

Kalmeer deze gevels

Meedogenloos verloren in de regen

De briljante en stralende weinigen

Wie is er ooit verdronken tussen het grijs?

Ondanks de pijn en de opzwepende regen

Kies ervoor om deze minder bereisde wegen te bewandelen

Weg!

Op deze weg lopen

Veel zijn kronkelende bochten

Een onvruchtbaar litteken van steen

Hoewel al dat prikt en pijn doet

Loop door naar nieuwe rivieren

De oude zijn opgedroogd

Hun dorre diepten onthuld

Kristalstromen vielen ten prooi aan de handen van de tijd

Dagen en nachten gaan voorbij, één voor één

Als water dat door vermoeide vingers glipt

Kostbare edelstenen gestolen uit inactieve handen

Kleine stukjes van de zon, nu verloren

Op drift in de eeuwige duisternis

Adem de duisternis in

Wandelen in verduisterde tuinen

Waar alleen schaduwen bloeien

Oh, deze wereld ziet er nu zo anders uit

Elke dag sterft er een beetje meer

Elke minuut steelt een kleur

Onvolmaakte schoonheid in alle opzichten

Herinneringen beginnen te verteren, één voor één

Dromen vallen in splinters, één voor één

Het lijkt alsof ik dood ga

Geen lucht voor deze longen

Het voelt alsof ik dood ga

Zo ver van huis

Onder het hemels bladerdak

Engelenvleugels en demonzaden

Onder het hemels bladerdak

De legioenen marcheren met mij mee

We lopen de boulevard zwart

Over deze grijze velden

Als een spook op drift in de somberheid

Op zoek naar andere manieren

Een plek waar we thuishoren

We lopen boulevard zwart af

Een eindeloze rij zielen

En we marcheren naar huis

We lopen over Boulevard zo zwart

Een eindeloze stroom van tijd

Deze eindige mars genaamd leven

We lopen over Boulevard zo zwart

Deze overloop in het onbekende

Terug naar waar we vandaan komen

Geprezen zij die van stilte

De met bloed bedorven ivoren onschuld

Geprezen zij die verschillen

Gezegend zij de kinderen van de herfst

Degenen die de boulevard zwart lopen

De legioenen van de linkerstraat

Een ode aan de gevallenen

Een ode aan voor de verlorenen

Een ode aan de gestrande

Aan degenen die nog steeds branden

Alle kettingen zijn versplinterd

Degenen die wakker werden lopen, mooi licht

Al mijn dromen zijn nu dood

Alle gouden leugens zijn nu leidend

Al mijn engelen zijn gevallen

We lopen als geesten over deze aarde

Al mijn engelen zijn gevallen

Al mijn engelen zijn mooi

Zing voor me, oh lieve bloedende planeet

Zing voor ons die door je ruïnes lopen

Zing voor ons, want onze woorden zijn dood

Zing voor ons, want hun wereld is dood voor ons

Een ode aan het dunner wordende engelenras

Voor hun karmozijnrode lippen en verwarde veren

Majestueuze vleugels zijn uitgespreid terwijl ze de zon beklimmen

Een voor de reden om niet meer te redeneren

Op deze weg lopen

Veel zijn kronkelende bochten

Een onvruchtbaar litteken van steen

Hoewel al dat prikt en pijn doet

En we zijn als vuurvliegjes

Durf de nacht door te brengen

En we dansen voor een stralende tijd

Geboren om uit de tijd te drijven...

Maar heel even keken we boos

Even waren we erbij

Voordat de laatste zandkorrel viel

Geen tranen, ik wens u het beste...

We lopen over Boulevard zo zwart

Een eindeloze stroom van tijd

Deze eindige mars genaamd leven

We lopen over Boulevard zo zwart

Deze overloop in het onbekende

Terug naar waar we vandaan komen

We lopen boulevard zwart af

Over deze grijze velden

Als een spook op drift in de somberheid

Op zoek naar andere manieren

Een plek waar we thuishoren

We lopen de boulevard zwart

Een eindeloze rij zielen

En we marcheren naar huis

We zijn als vuurvliegjes

Durf de nacht door te brengen

En we dansen voor een stralende tijd

Geboren om uit de tijd te drijven...

Maar heel even keken we boos

Voor een stralend moment waren we erbij

Voordat de laatste zandkorrel viel

Geen tranen, ik wens u het beste...

Aan het einde van een zwarte boulevard