Ashen Nectar - Netherbird

All aboard, this ship bound for wreckage

Sail ho, fuckers!

Who could foresee that this state of mind was forever?

That we would never wake up from our nightmares?

That the black poison dripped onto our skin would burn us

That the clean streams of time wouldn’t be able to wash it away…

Once these robes were worn as masquerade costumes

The smooth velvet reviled hooks and razor claws

That would not come of, cutting into the skin

The harder we pulled the deeper its barbs dug in…

Until death do us part my fair ones

We’re the kings and queens of the depraved undone

In the filthy streets, our splendid court, this neon Babylon

We are the stars that refuse to shine

No ships will navigate by our signs

We are the tones that distort the chord

In a world of perfection we are the flawed

We are the birds with broken wings

The useless ones, we don’t believe in anything

We believe in no gods left high above

And there will be no angels where we go

We are the Ashen Nectar,

we are the tainted well

We are the Ashen Nectar,

side by side we watch the world go by

We are the Ashen Nectar,

the last poets of a dying breed

We are Ashen Nectar,

our skins our canvases, our paint the blood we bleed

All words were first spoken then stolen

Onto paper splattered

By the weakened hand in the dark room

Visions and a life lay scattered

We are suns bent for darkness

The stars that refuse to shine

Artists of a different kind

The ones that leave nothing behind

There is no clean white bed, for this dying bride

Farewell…

We left our last pieces to be lost

In forgotten dusty attics

Where our blood has dried

We were the ashen nectar fanatics

There will nothing left when we leave

Our shadowy art will remain unseen

As we step through the haze

Silhouettes exiting this dream

We are the stars that refuse to shine

No ships will navigate by our signs

We are the tones that distort the chord

In a world of perfection we are the flawed

We are the birds with broken wings

The useless ones, we don’t believe in anything

We believe in no gods left high above

And there will be no angels where we go

We are the Ashen Nectar

We are the tainted well

We are the Ashen Nectar

Side by side, we watch the world go by

We are the Ashen Nectar

The last poets of a dying breed

We are Ashen Nectar

Our skins our canvases, our paint the blood we bleed

Allemaal aan boord, dit schip op weg naar wrakstukken

Zeil ho, klootzakken!

Wie had kunnen voorzien dat deze gemoedstoestand voor altijd zou zijn?

Dat we nooit zouden ontwaken uit onze nachtmerries?

Dat het zwarte gif dat op onze huid druppelde ons zou verbranden

Dat de schone stromen van de tijd het niet zouden kunnen wegspoelen...

Ooit werden deze gewaden gedragen als maskeradekostuums

De gladde fluwelen beschimpte haken en scheermesklauwen

Dat zou er niet van komen, in de huid snijden

Hoe harder we trokken, hoe dieper de weerhaken groeven...

Tot de dood ons scheidt van mijn rechtvaardigen

Wij zijn de koningen en koninginnen van de verdorven ongedaan gemaakt

In de smerige straten, ons prachtige hof, dit neon Babylon

Wij zijn de sterren die weigeren te schijnen

Er zullen geen schepen langs onze borden navigeren

Wij zijn de tonen die het akkoord vervormen

In een wereld van perfectie zijn wij de gebrekkigen

Wij zijn de vogels met gebroken vleugels

De nutteloze, we geloven nergens in

We geloven in geen goden die hoog boven zijn gebleven

En er zullen geen engelen zijn waar we heen gaan

Wij zijn de Ashen Nectar,

wij zijn de bedorven bron

Wij zijn de Ashen Nectar,

zij aan zij kijken we naar de wereld die voorbijgaat

Wij zijn de Ashen Nectar,

de laatste dichters van een uitstervend ras

Wij zijn Ashen Nectar,

onze huiden onze doeken, onze verf het bloed dat we bloeden

Alle woorden werden eerst gesproken en vervolgens gestolen

Op papier gespetterd

Door de verzwakte hand in de donkere kamer

Visioenen en een leven lagen verspreid

We zijn zonnen die gebogen zijn voor duisternis

De sterren die weigeren te schijnen

Artiesten van een ander soort

Degenen die niets achterlaten

Er is geen schoon wit bed voor deze stervende bruid

Afscheid…

We hebben onze laatste stukken achtergelaten om verloren te gaan

Op vergeten stoffige zolders

Waar ons bloed is opgedroogd

Wij waren de asgrauwe nectarfanaten

Er zal niets meer over zijn als we vertrekken

Onze schimmige kunst zal ongezien blijven

Terwijl we door de nevel stappen

Silhouetten die deze droom verlaten

Wij zijn de sterren die weigeren te schijnen

Er zullen geen schepen langs onze borden navigeren

Wij zijn de tonen die het akkoord vervormen

In een wereld van perfectie zijn wij de gebrekkigen

Wij zijn de vogels met gebroken vleugels

De nutteloze, we geloven nergens in

We geloven in geen goden die hoog boven zijn gebleven

En er zullen geen engelen zijn waar we heen gaan

Wij zijn de Ashen Nectar

Wij zijn de bedorven bron

Wij zijn de Ashen Nectar

Zij aan zij kijken we naar de wereld die voorbijgaat

Wij zijn de Ashen Nectar

De laatste dichters van een uitstervend ras

Wij zijn Ashen Nectar

Onze huiden, onze doeken, onze verf het bloed dat we bloeden