L'inquietudine - Nek

Quando il buio scende io mi siedo qui

Libero la mente che va via e così

Guardo l’universo sento il suo fruscio

Sembra un manifesto dove sono anch’io

Si distende su me una calma che va

Oltre le cose oltre le attese

Oltre me oltre noi

Le mie difese

Oltre le cose le mani chiuse

Su di me quando c'è

L’inquietudine

È notte quando il vento muove la foschia

Seguo i lineamenti della vita mia

Il silenzio dentro non spaventa più

Ai suoi rami appendo la malinconia

Si distende su me questa calma che va

Oltre le cose oltre le attese

Oltre me oltre noi

Le mie difese

Oltre le cose le mani arrese

Oltre me quando c'è

L’inquietudine

L’alba mi dipinge dice ancora si

E le mie speranze le ritrovo qui

Oltre le cose le lunghe attese

Oltre me oltre noi

Oltre l’immenso

E quando ti penso in te mi anniento

Sento che spazzi via

L’inquietudine

L’inquietudine

L’inquietudine

L’inquietudine

Als de duisternis valt, zit ik hier

Ik bevrijd de geest die weggaat en zo

Ik kijk naar het universum, ik hoor het ritselen

Het lijkt wel een manifest waar ik ook ben

Een gestage rust verspreidt zich over mij

Voorbij dingen boven verwachting

Voorbij mij buiten ons

mijn verdediging

Voorbij dingen, handen gesloten

Op mij als er is

de rusteloosheid

Het is nacht als de wind de mist beweegt

Ik volg de kenmerken van mijn leven

De stilte van binnen is niet langer beangstigend

Aan zijn takken hang ik melancholie

Deze rust die gaat is over mij verspreid

Voorbij dingen boven verwachting

Voorbij mij buiten ons

mijn verdediging

Voorbij dingen die handen overgaven

Naast mij als er is

de rusteloosheid

Dawn schildert me nog steeds zegt ja

En ik vind hier mijn hoop

Afgezien van het lange wachten

Voorbij mij buiten ons

Voorbij het immense

En als ik aan je denk in jou, ben ik vernietigd

Ik voel het wegvagen

de rusteloosheid

de rusteloosheid

de rusteloosheid

de rusteloosheid