Снегурочка - Нани Брегвадзе

Она казалась елочной игрушкой

В оригинальной шубке из песцов.

Красивый ротик, маленькие ручки —

Такой изящной феей светлых снов.

Она казалась розовой пушинкой,

Когда мы повстречались на катке.

Она в ту ночь приснилась мне снежинкой,

Снегурочкой, волшебницей моей.

Я просил, я страдал,

О любви молил:

«Моя снежинка, моя пушинка,

Моя царица, царица грез.

Моя снегурочка, моя хрустальная,

К твоим ногам я жизнь принес.»

Но вот случилось, и ты теперь чужая,

И ты ушла теперь уж насовсем.

О, как я плакал, девочка родная,

Зачем она так сделала, зачем?..

Но вот мое последнее желанье:

Пусть любит он, как я любил тебя.

Я шлю последнее прощанье,

Кончаю жизнь, снегурочку любя.

Я страдал, умирал,

Умирая, шептал:

«Моя снежинка, моя пушинка,

Моя царица, царица грез.

Моя снегурочка, моя хрустальная,

К твоим ногам я жизнь принес.»

Ze zag eruit als een kerstspeelgoed

In de originele vossenbontjas.

Mooie mond, kleine handen -

Zo'n elegante fee met heldere dromen.

Ze zag eruit als een roze pluis

Toen we elkaar ontmoetten op de ijsbaan.

Ze droomde die nacht van mij als een sneeuwvlok,

Sneeuwmeisje, mijn tovenares.

ik vroeg, ik heb geleden

Hij bad om liefde:

"Mijn sneeuwvlok, mijn pluis,

Mijn koningin, koningin van dromen.

Mijn sneeuwmeisje, mijn kristal,

Ik bracht leven aan je voeten."

Maar het is gebeurd, en nu ben je een vreemdeling,

En nu ben je voorgoed weg.

Oh, wat heb ik gehuild, lief meisje,

Waarom deed ze dat, waarom?

Maar hier is mijn laatste wens:

Laat hem liefhebben zoals ik van jou hield.

Ik stuur het laatste vaarwel

Ik beëindig mijn leven terwijl ik van de Snow Maiden hou.

Ik heb geleden, ik ben gestorven

Stervend, fluisterde:

"Mijn sneeuwvlok, mijn pluis,

Mijn koningin, koningin van dromen.

Mijn sneeuwmeisje, mijn kristal,

Ik bracht leven aan je voeten."