Nur ein kleines Stück vom Himmel - Nachtgeschrei

In drückend kleinen Zellen

Räumen kälter als die Nacht

Hab ich mein kümmerliches Leben

Dem Teufel vermacht

Flure voller Seelen

Voller Wut entbrannt

Hab ich die Ewigkeit

An diesen Ort gebannt

Hier stemmen alte Glieder

Den Körper an den Wind

Hier erkalten schwere Mauern

Den letzten Rest Verstand

Nicht einmal der Schatten

Wagt sich zu mir herab

Ein seelenloser Körper

Und ein steinerner Sarg

Nur ein kleines Stück vom Himmel

Kann ich von hier sehen

Es ist so groß wie eine Münze

Es ist Wahrhaft wunderschön

Es ist ein kleines bisschen Freiheit

In den Mauern dieser Welt

Es ist mein kleines Stück vom Himmelszelt

Dieser schmale Kegel

Ist die Sonne dieser Welt

Für den Moment ist er das einzige was zählt

Ich denke ewig weite Ferne

Wo die Ruhe in mir liegt

Ich denke unendliche Sterne

Wenn die Freiheit in mir siegt

Geh ich endlich tausend Schritte

Ohne Mauern zu erreichen

Liege tausendmal im Schatten

Unendlich hoher Eichen

Doch ich weile zwischen Wänden

Bin der Abraum dieser Zeit

Mit der rabenschwarzen Stille als Geleit

Nur ein kleines Stück vom Himmel…

Ich durchbohrte alle Sterne

Ich hab sie alle gezählt

Und keine der Nächte nahm mich mit in die Ferne

Gab mir ein Seil oder spitzes Gerät

Wie ein Flüstern aus der Stille

Dringen Schreie an mein Ohr

Es ist der irreale Wahnsinn wenn die Wirklichkeit verstummt

Nur ein kleines Stück vom Himmel…

In benauwend kleine cellen

Kamers kouder dan de nacht

Ik heb mijn ellendige leven

nagelaten aan de duivel

Gangen vol zielen

Ontstoken van woede

ik heb de eeuwigheid

Verbannen naar deze plek

Dit is waar oude ledematen tot hun recht komen

Het lichaam tegen de wind

Zware muren worden hier koud

Het laatste beetje gezond verstand

Zelfs de schaduw niet

Durf naar me toe te komen

Een zielloos lichaam

En een stenen kist

Gewoon een klein stukje van de hemel

Ik kan vanaf hier zien

Het is zo groot als een munt

Het is echt prachtig

Het is een beetje vrijheid

Binnen de muren van deze wereld

Het is mijn kleine stukje hemel

Die smalle kegel

Is de zon van deze wereld

Voor nu is hij het enige dat telt

Ik denk voor altijd ver weg

Waar de rust in mij ligt

Ik denk oneindige sterren

Wanneer vrijheid zegeviert in mij

Ik loop eindelijk duizend stappen

Bereikbaar zonder muren

Duizend keer in de schaduw liggen

Oneindig hoge eiken

Maar ik ben tussen muren

Ben de rommel van deze tijd

Met de raafstilte als escorte

Gewoon een klein stukje van de hemel...

Ik heb alle sterren doorboord

Ik heb ze allemaal geteld

En geen van de nachten bracht me ver weg

Gaf me een touw of een scherp werktuig

Als een fluistering uit de stilte

Schreeuwen bereiken mijn oren

Het is onwerkelijke waanzin als de realiteit zwijgt

Gewoon een klein stukje van de hemel...