Flamme - Nachtgeschrei

Wer Stürme sät

Und wer vorwärts geht soll einsam sein

Damit er nie fehlt, wenn sein Handwerk ihn zu Boden reißt

Doch liegen bleibt er nicht, er will keine Barmherzigkeit

So manches Herz zerbricht, nimmt man ihm seine Unnachgiebigkeit

Lass sie gehen

Denn sie können es nicht sehen

Warum du da bist wo dein Licht ist

Und du Mauern niederschlägst

Lass sie gehen

Denn sie wollen es nicht sehen

Warum du da bist wo dein Licht ist

Und du dein Leben rastlos lebst

Wer die Nacht liebt und am Tag das Eisen biegt

Geht seinen Weg allein und soll ewig rastlos sein

Ein Leben wie ein Pfeil

Schnell und hoch die Sterne jagen

Keine Heuchelei und niemals einen Gott befragen.

Nein!

Lass sie gehen

Denn sie können es nicht sehen …

Wen die Ruhe quält, weil in ihm ein Kämpfer lebt

Der soll wissen wohin es ihn zieht, ob er es will, warum er es liebt

Blute, nur einmal — einmal für mich — und ich weiß wer du bist

Bist du bei mir?

Willst du dein Herz an die Flamme verlieren?

Wie zaait stormen?

En wie voorwaarts gaat, zal eenzaam zijn

Zodat hij nooit mist wanneer zijn vaartuig hem tegen de grond slaat

Maar hij gaat niet liggen, hij wil geen genade

Menig hart breekt wanneer zijn onverzettelijkheid wordt weggenomen

laat hen gaan

Omdat ze het niet kunnen zien

Waarom je bent waar je licht is

En je breekt muren af

laat hen gaan

Omdat ze het niet willen zien

Waarom je bent waar je licht is

En je leeft je leven rusteloos

Wie houdt van de nacht en buigt het ijzer overdag

Gaat alleen zijn weg en zal voor altijd rusteloos zijn

Een leven als een pijl

Snel en hoog de sterren achtervolgen

Geen hypocrisie en raadpleeg nooit een god.

Nee!

laat hen gaan

Omdat ze het niet kunnen zien...

Wie wordt gekweld door rust omdat er een vechter in hem leeft?

Hij moet weten waar hij wordt getrokken, of hij het wil, waarom hij ervan houdt

Bloeden, slechts één keer - één keer voor mij - en ik weet wie je bent

Sta je aan mijn kant?

Wil je je hart verliezen aan de vlam?