Niob - Nachtgeschrei

In der Erde tief verborgen

Hielt ich für Äonen Wacht

Im Geröll unter den Felsen

In des Berges tiefem Schacht

Doch jetzt hör ich leise Stimmen

Schritte und den Hammerschlag

Durch die Erde geht ein Beben

Und sie klopfen an mein Grab

Aus dem Rauch aus schwarzer Schlacke

Heb ich mich zum Firmament

Ein in Stahl getauchter Adler

In dem Höllenfeuer brennt

Niob kreist in meinen Adern

Und umklammert meine Welt

Und ich strecke Eisenflügel

Nach dem schwarzen Himmelszelt

Kalter Stahl

Aus Niob geboren

Und durch das siedende Blut

Wird es noch härter als zuvor

Das Schwert das regiert

Ist mit Niob legiert

Geschaffen Euer stummer Diener

Euer treuer Knecht zu sein

Doch es gab ein böser Gott wie Gift

Niob mit hinein

Tausend Schmiedefeuer lodern

In meinem Herzen unentdeckt

Und eintausend Funken haben

Eure Welt in Brand gesteckt

Diep verborgen in de aarde

Ik heb eeuwenlang gewaakt

In het puin onder de rotsen

In de diepe schacht van de berg

Maar nu hoor ik zachte stemmen

stappen en de hamerslag

Een beving gaat door de aarde

En ze kloppen op mijn graf

Van de rook van zwarte slakken

Ik stijg op naar het firmament

Een adelaar gedoopt in staal

In welk hellevuur brandt

Niobium circuleert in mijn aderen

En grijpt mijn wereld vast

En ik strek ijzeren vleugels

Na de zwarte lucht

koud staal

Geboren uit niobium

En door het ziedende bloed

Het wordt nog moeilijker dan voorheen

Het zwaard dat regeert

Is gelegeerd met niobium

Je stomme dienaar gemaakt

om uw trouwe dienaar te zijn

Maar er was een boze god als vergif

niobium erin

Duizend smederijvuren laaien op

Onontdekt in mijn hart

En heb duizend vonken

Zet je wereld in vuur en vlam