Majo Pakaleńnie - N.R.M.

Маё пакаленне у цемры расло,

Цяпер яму цемра — таксама святло.

Маё пакаленне расло на мяжы

З заслонай жалезнай у самай душы.

Маё пакаленне хаваецца ў цень,

У свет летуценняў, ва ўчорашні дзень.

Маё пакаленне гуляе і п'е,

Стаіць на каленях, не любіць сябе.

Набыць бы даляры, прадаць бы рублі,

А потым падалей ад гэтай зямлі.

«Мы вольные птицы, пора, брат, пора!»

На стомленых крылах у вырай ці ў рай.

Маё пакаленне сядзіць пры стале,

Сядзіць у турме і сядзіць на ігле,

Сядзіць на пасадзе і любіць стагнаць,

І трэба падняцца, і цяжка стаяць.

Мы, беларусы, з братняю Руссю

Шукалі да шчасця дарог.

У бітвах за волю, у бітвах за долю

Нас гэты шлях перамог.

Нас аб'яднала, ні многа ні мала,

Удзел у дурной барацьбе.

Коласу слава, слава Купалу!

Але дзе месца тут для цябе?

Згрызоты сумлення, пакуты душы.

Маё пакаленне, маё «настальжы».

Твае сутарэнні, твае гаражы,

Спісаныя сцены, жыццё на мяжы.

Нібыта нядаўна, нібыта даўно

Састылая кава, дапіта віно.

Маё пакаленне махае крылом,

«Кровавую пищу клюёт под окном»

Mijn generatie groeide op in het donker,

Nu is duisternis ook licht voor hem.

Mijn generatie groeide op aan de grens

Met een ijzeren gordijn in zijn ziel.

Mijn generatie verstopt zich in de schaduw,

In de wereld van dagdromen, gisteren.

Mijn generatie speelt en drinkt,

Knielend, niet van zichzelf houdend.

Zou dollars kopen, roebels verkopen,

En dan weg van dit land.

"We zijn vrije vogels, het is tijd, broer, het is tijd!"

Op vermoeide vleugels in een holte of een paradijs.

Mijn generatie zit aan tafel,

Zit in de gevangenis en zit op een naald,

Zit op kantoor en houdt van kreunen,

En je moet opstaan, en het is moeilijk om op te staan.

Wij, Wit-Russen, zijn met broederlijk Rusland

Gezocht naar gelukswegen.

In de strijd om vrijheid, in de strijd om het lot

We hebben deze weg gewonnen.

We zijn verenigd, niet veel of weinig,

Doe mee aan een stom gevecht.

Glorie aan Kolas, glorie aan Kupala!

Maar waar is hier de plek voor jou?

De gewetenswroeging, het lijden van de ziel.

Mijn generatie, mijn "nostalgie".

Uw kelders, uw garages,

Verouderde muren, leven op de grens.

Naar verluidt recent, zogenaamd lang geleden

Koude koffie, afgewerkte wijn.

Mijn generatie zwaait met zijn vleugel,

"Bloedige hapjes onder het raam"