Time Immemorial - My Fictions

Feels like I’ve only got myself

But I could go the rest of my life

Without resolving that

I’m stuck with what I think I know

The world just feels so fucking old

But lessons lost are only those

Feelings felt since

Something’s wrong, I feel cursed

Regret weighing on me worse than before

Same song with a new verse

Repeating patterns — diminishing returns

How much of me do I have left

What can I sacrifice and still be myself

What’s left to bury if I’m burned to the bone

So much is taken from me

I can’t scape the feeling

Time wighs me down

And I different

Calloused and cold

But what’s the difference

It’s like I never learned to cope

To fill a void or fix a hole

So now I sink

Without control

A feeling felt since

Time immemorial

Het voelt alsof ik alleen mezelf heb

Maar ik zou de rest van mijn leven kunnen gaan

Zonder dat op te lossen

Ik zit vast met wat ik denk te weten

De wereld voelt gewoon zo verdomd oud aan

Maar verloren lessen zijn alleen die

Gevoelens gevoeld sinds

Er is iets mis, ik voel me vervloekt

Spijt dat ik erger ben dan voorheen

Hetzelfde nummer met een nieuw couplet

Herhalende patronen — afnemende meeropbrengsten

Hoeveel van mij heb ik nog over?

Wat kan ik opofferen en toch mezelf zijn?

Wat moet ik nog begraven als ik tot op het bot verbrand?

Er wordt zoveel van me afgenomen

Ik kan het gevoel niet scapen

De tijd maakt me neerslachtig

En ik anders

eeltig en koud

Maar wat is het verschil?

Het is alsof ik nooit heb geleerd ermee om te gaan

Een leegte vullen of een gat repareren

Dus nu zink ik

zonder controle

Een gevoel sinds

Onheuglijke tijden