Endless - My Fictions

What’s left to regret

What I’m grieving hasn’t happened

Not Yet — but it’s doomed to come at some point

A path set, undone but somehow endless

But I can’t redirect this undertow I’m drowning in

I’m exhausted by constant mourning

Of every choice I could but don’t make

And the weight of my thoughts consumes me

There’s no clear path I could take

To rid myself of these mistakes

Don’t give a fuck what’s ahead of me

Again I sink into apathy

This consciousness is a burden

I’m forced to witness the end — oblivion

Don’t give a fuck what’s ahead of me

I just want to be rid of this

I feel the cycle reset

The hope is gone I can’t feel it

Wat valt er nog te betreuren

Wat ik treur is niet gebeurd

Nog niet, maar het is gedoemd om ooit te komen

Een pad ingesteld, ongedaan gemaakt maar op de een of andere manier eindeloos

Maar ik kan deze onderstroom waarin ik verdrink niet omleiden

Ik ben uitgeput door constante rouw

Van elke keuze die ik kon maar niet maak

En het gewicht van mijn gedachten verteert me

Er is geen duidelijk pad dat ik zou kunnen nemen

Om van deze fouten af ​​te komen

Het kan me geen fuck schelen wat me te wachten staat

Opnieuw verzink ik in apathie

Dit bewustzijn is een last

Ik ben gedwongen getuige te zijn van het einde - vergetelheid

Het kan me geen fuck schelen wat me te wachten staat

Ik wil hier gewoon vanaf zijn

Ik voel de cyclus gereset

De hoop is weg, ik kan het niet voelen