Не жалей о них - Муха

И льют ручьем соленые теплые слезы.

Колотит дождь по стеклу, пылится фикус в углу — не поливают…

Как ломка крутит тоска, скулит и бьет по вискам,

Обида точит, как моль, и эта боль, эта боль!

И вот уже алкоголь не помогает.

В квартире жарко, и в чашке одна заварка,

И вместо глаз два пятна, ногами путь до окна отутюжен.

На грабли в тысячный раз, очередной ловелас, и год насмарку

Куда уж хуже?

Но все же, но все же он нужен!

Отпускай, не жалей о них, и на место одного будет сто других.

Не жалей о них, каждый сам найдет свой рай,

Отпускай, не жалей о них, и на место одного будет сто других.

Не жалей о них, каждый сам найдет свой рай.

Мобильный молчит, сосед во сне кричит,

А под окном кто-то пьет и песни Цоя орет ногами в луже.

Он не уходит, торчит и торчит, а дождь по крышам стучит и стучит…

Весь мир снаружи под этим душем.

Опять разбита, нет аппетита,

Недалеко до гастрита — в микроволнах пластмассовый ужин.

На грабли в тысячный раз, очередной пидарас, и год насмарку.

Куда уж хуже?

Но все же, но все же он нужен!

En giet zoute warme tranen in een stroom.

De regen slaat op het glas, de ficus verzamelt stof in de hoek - ze geven geen water ...

Zoals brekende, verlangende kronkels, gejank en beats op de slapen,

Wrok scherpt als een mot, en deze pijn, deze pijn!

En nu helpt alcohol niet.

Het is heet in het appartement, en er zitten alleen theeblaadjes in het kopje,

En in plaats van de ogen zijn er twee plekken, de weg naar het raam is gestreken met de pootjes.

Voor de duizendste keer op de hark, weer een rokkenjager en een jaar door de afvoer

Hoeveel erger?

Maar toch, maar toch, hij is nodig!

Laat los, heb geen spijt van hen, en in plaats van één zullen er honderd anderen zijn.

Heb er geen spijt van, iedereen zal zijn eigen paradijs vinden,

Laat los, heb geen spijt van hen, en in plaats van één zullen er honderd anderen zijn.

Heb er geen spijt van, iedereen zal zijn eigen paradijs vinden.

De mobiel is stil, de buurman schreeuwt in een droom,

En onder het raam zit iemand te drinken en Tsoi's liedjes te schreeuwen met hun voeten in een plas.

Het gaat niet weg, steekt uit en steekt uit, en de regen klopt en klopt op de daken...

De hele wereld is buiten onder deze douche.

Weer kapot, geen eetlust

Niet ver van gastritis is een plastic diner in de magnetron.

Voor de duizendste keer op de hark, nog een flikker, en een jaar in de afvoer.

Hoeveel erger?

Maar toch, maar toch, hij is nodig!